Impairment test

Impairment test is in het Nederlands 'onderzoek op bijzondere waardevermindering'.^[1] Dit onderzoek wordt door bedrijven uitgevoerd om na te gaan of goodwill of (im)materiële vaste activa een bijzondere waardevermindering hebben ondergaan, met andere woorden, om vast te stellen of de waarde in de boekhouding nog steeds een getrouw beeld geeft van de werkelijke waarde.

Op grond van International Accounting Standard (IAS) 36 is een entiteit verplicht om op elke verslagdatum te beoordelen of er een indicatie is, ook wel triggering event genoemd, die wijst op een mogelijke bijzondere waardevermindering van een actief.

Voor de impairment test wordt een vorm van de discounted cash flow (DCF) methode gebruikt. Op basis van de huidige omzet die met die activa worden gegenereerd, maakt de directie van een onderneming schattingen over de verwachte omzetgroei, de marges als proxy voor de verwachte kasstroom en de disconteringsvoet.^[2] Tegen dit laatste percentage worden de waarden van de toekomstige kasstromen teruggerekend naar het heden. Voor de disconteringsvoet wordt veelal de weighted average cost of capital (WACC) gebruikt. Het zijn allemaal schattingen waardoor uiteenlopende uitkomsten mogelijk kunnen zijn.

Vanwege dit laatste punt, moet de onderneming in de toelichting voldoende informatie geven over de gehanteerde methode, zodat de gebruiker van de jaarrekening een goed begrip krijgt over de uitkomst. Verder schrijven de boekhoudregels een bestendige gedragslijn voor, als eenmaal voor een bepaalde manier voor de impairment test is gekozen, dan moet het bedrijf deze consistent gebruiken. Dit mede om de uitkomsten te kunnen vergelijken over de jaren. Een gevoeligheidsanalyse, dit geeft de waardeverandering aan als een variabele in de formule wordt aangepast, biedt extra informatie.

Wanneer de uitkomst van de impairment test duidt op een lagere waarde dan in de boekhouding staat vermeld, dan is het bedrijf verplicht deze lagere waarde te gebruiken. Dit betekent een afschrijving op het actief die ten laste van het resultaat gaat. Een hogere waarde kan leiden tot een opwaardering van het actief, maar dit is niet toegestaan als het goodwill betreft.