Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Kabinet-Marijnen
Nederlands kabinet (1963-1965) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Het kabinet-Marijnen was het Nederlandse kabinet van 24 juli 1963 tot 14 april 1965. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Katholieke Volkspartij (KVP), Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD), Anti-Revolutionaire Partij (ARP) en de Christelijk-Historische Unie (CHU) na de Tweede Kamerverkiezingen van 1963. Het centrumrechtse kabinet-Marijnen was een meerderheidskabinet dat zowel in de Eerste Kamer als de Tweede Kamer kon rekenen op een ruime meerderheid. Het kabinet-Marijnen was een voortzetting van het voorgaande kabinet-De Quay.[1]
Remove ads
Verloop
Samenvatten
Perspectief
Het kabinet regeert tijdens een periode van hoogconjunctuur door onder meer aardgasvondsten. Deze begunstigen het financieel-economische beleid. Er is krapte op de arbeidsmarkt, waardoor de lonen gaan stijgen. Vanwege een tekort op de arbeidsmarkt worden buitenlandse werknemers geworven. Het kabinet zet de opbouw van de verzorgingsstaat voort, de Ziekenfondswet wordt ingevoerd en in 1964 voert minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Gerard Veldkamp het sociaal minimum in. In 1964 neemt de regering maatregelen tegen commerciële televisie-uitzendingen (TROS) vanaf de Noordzee (vanaf het zogenaamde REM-eiland).
Het (voorgenomen) huwelijk van prinses Irene met Carel Hugo van Bourbon-Parma op 29 april 1964 en de daarmee samenhangende overgang van Irene naar het katholicisme leiden tot veel commotie. Belangrijkste reden daarvoor zijn de aspiraties van Carel Hugo: hij maakt aanspraken op de Spaanse troon. Prinses Irene verliest door het huwelijk haar recht op troonopvolging. Het feit dat Irene tot het katholieke geloof is overgegaan, is voor een deel van de protestanten overigens moeilijk verteerbaar. De fractieleiders van ARP en CHU wensen echter niet uit te spreken, dat een katholiek op de troon ondenkbaar is.
Op 15 september 1964 tijdens de algemene beschouwingen informeert minister van Financiën Johan Witteveen de Tweede Kamer over de slechte toestand van de economie. Er is sprake van een betalingsbalanstekort en mede door de loonstijgingen gaan de overheidsuitgaven flink omhoog. Hoewel achteraf uit de cijfers blijkt dat het EMU-tekort en de EMU-schuld daalden, wordt er gesproken van het 'Gat van Witteveen' op de begroting. Om de stijgende overheids- en sociale zekerheidsuitgaven te financieren overschrijden de collectieve lasten de grens van 30% van het BNP.






Remove ads
Ambtsbekleders
Remove ads
Kabinetsformatie

- Tweede Kamerverkiezingen 1963: 15 mei 1963
- Beëdiging kabinet: 24 juli 1963
- Duur formatie: 50 dagen
- Informateur
- Carl Romme (KVP), (20 mei 1963 – 4 juni 1963) 16 dagen
- Informateur
- Wim de Kort (KVP), (6 juni 1963 – 26 juni 1963) 21 dagen
- Informateur
- Louis Beel (KVP), (28 juni 1963 – 4 juli 1963) 7 dagen
- Formateur
- Jan de Quay (KVP), (5 juli 1963 – 15 juli 1963) 11 dagen
- Formateur
- Victor Marijnen (KVP), (16 juli 1963 – 23 juli 1963) 8 dagen
Reden ontslagaanvraag

Op 27 februari 1965 kwam het tot een voortijdig einde van het kabinet. De exacte redenen voor de val bleven duister, maar duidelijk was wel dat er in de ministerraad geen overeenstemming was bereikt over het omroepbeleid. Minister-president Victor Marijnen kon niets anders dan koningin Juliana het ontslag aanbieden van zijn kabinet.
Remove ads
Zie ook
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads