Marcus Terentius Varro Reatinus

Marcus Terentius Varro (116 - 27 v.Chr.), uit Reate, Sabijns gebied,^[1] beter bekend als Varro Reatinus om hem beter te kunnen onderscheiden van zijn tijdgenoot Varro Atacinus, was een Romeinse geleerde en schrijver. Hij was, volgens velen de meest wijze polyhistor van Rome. Hij had enorm veel encyclopedische kennis maar, zoals Cicero over hem zei, hij was een veelweter, geen denker.^[2]

Marcus Terentius Varro Reatinus
Marcus Terentius Varrō
Algemene informatie
Land	Oude Rome
Geboortedatum	-116
Geboorteplaats	Rieti
Overlijdensdatum	-27
Overlijdensplaats	Rome
Werk
Beroep	schrijver, dichter, muziektheoreticus, filosoof, Romeins historicus, grammaticus, annalist, Romeins militair
Bekende werken	De lingua Latina, De re rustica
Functies	quaestor, praetor
Studie
Leerling van	Lucius Aelius Stilo Praeconinus, Tyrranion, Antiochus van Ascalon
Familie
Gens	Terentia gens
Familie	Terentii Varrones
Echtgenoot	Fundania
Vader	Onbekende waarde
Moeder	Onbekende waarde
Persoonlijk
Sociale klasse	equites
Talen	Latijn
Schrijftaal	Latijn
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken.

Biografie

Varro's familie behoorde tot de equites, de ridderstand van het Romeinse Rijk. Hij studeerde in Rome bij de grammaticus Lucius Aelius Stilo en later was hij in Athene student van Antiochus van Ascalon, die een leerkracht aan Plato's Academie was.^[1] Tijdens de burgeroorlog tussen Pompeius en Caesar steunde hij Pompeius, kon daardoor een politieke carrière uitbouwen en bereikte zodoende de positie van praetor.^[3] Hij diende Pompeius als pro-quaestor in Spanje, waarschijnlijk tegen Sertorius in 76 v.Chr.^[4] Als luitenant van Pompeius in 67 v.Chr. nam hij deel aan een oorlog voor het vrijmaken van het Mediterraanse gebied van piraten.^[4]. Hij leidde in 49 v.Chr. een legioen van Pompeius.^[2] Varro kon, ondanks zijn steun aan Pompeius, ontsnappen aan de bestraffingen van de verliezers doordat Julius Caesar hem tot tweemaal gratie verleende, net voor en na de slag bij Pharsalus. Varro heeft een onderscheiding mogen ontvangen, namelijk de Corona Navalis, een hoge onderscheiding voor Romeinse militairen.^[5]

Aldus begon er een rustigere periode voor Varro, hij kon zich eindelijk bezighouden met zijn passie, rustig op het platteland onderzoek doen en schrijven. Hij werd door Caesar in 47 v.Chr., andere bronnen beweren dat het 46 v.Chr. was,^[3] aangewezen als rijksbibliothecaris van de bibliotheek van Rome, maar na de dood van Caesar bleek Marcus Antonius hem minder gunstig gezind: die verbande hem uit het publieke leven en in 43 v. Chr. verklaarde hij hem vogelvrij. Hierdoor verloor hij veel persoonlijke bezittingen en een groot deel van zijn boeken en hij was nergens meer welkom.^[6] Onderzoek doen in de bibliotheek kon zodoende ook niet meer.^[1] Hij is door Fufius Calenus gered van de moordenaar van Antonius.^[5]

In de bibliotheek die is opgericht door Asinius Pollio staat hij als enige schrijver als buste afgebeeld in de bibliotheek.^[3]

De omvang en verscheidenheid van zijn kennis in bijna alle takken van leren won voor hem de titel vir Romanorum eruditissimus.^[4]

Na de val van Marcus Antonius kwam Augustus als eerste keizer aan de macht. Augustus had geen problemen met Varro en herstelde zijn status.^[5] Onder keizerlijke bescherming vond Varro eindelijk de rust en de veiligheid om zich volledig toe te leggen op zijn studies.