Martin Bucer

Martin Bucer (ook wel Maarten Bucer, Martin Butzer of Martinus Buccer; Sélestat, 11 november 1491 – Cambridge, 1 maart 1551) was een Duitse, protestantse theoloog en reformator (kerkhervormer). Hij wordt samen met Wolfgang Capito beschouwd als de reformator van Straatsburg en de Elzas.

Martin Bucer

Levensloop

Bucer werd in het toen nog tot het Duitse Rijk behorende Schlettstadt (het huidige Sélestat) geboren. In 1506 werd hij lid van de Dominicanerorde en in 1517 ging hij studeren in Heidelberg. Nog in Schlettstadt kwam hij in aanraking met de werken van Desiderius Erasmus. In Heidelberg ontmoette hij in 1518 de reformator Maarten Luther. De ideeën van Erasmus en Luther hebben Bucer blijvend beïnvloed. In 1521 kreeg hij ontheffing van zijn kloostergeloften. Vanaf dit moment nam hij steeds meer afstand van de Rooms-Katholieke Kerk. Kort daarop, in 1522, trouwde hij met de uitgetreden non Elisabeth Silbereisen. In november van dat jaar trok hij naar Wissembourg op uitnodiging van Henri Motherer, de pastoor van de parochie Sint-Jan. Onder druk van de bisschop van Speyer moest hij die stad verlaten en mei 1523 arriveerde hij in Straatsburg waar hij als predikant een grote rol speelde bij de hervorming van de kerk in deze vrije Rijksstad.^[1] In 1533 leidde hij er de synode die de Wederdoper Melchior Hofmann veroordeelde tot levenslange opsluiting. Maar ook elders was hij invloedrijk. Zo bracht hij in 1536 de "Wittenberger Concordia" tot stand, een vergeefse poging om de Augsburger Confessie en de Helvetische Confessie te verzoenen. Als gevolg van het Augsburger Interim werd Bucer in 1549 gedwongen Straatsburg te verlaten. Hij werd in 1549 hoogleraar in Cambridge. Thomas Cranmer vroeg hem om advies betreffende het Book of Common Prayer. Zijn kritiek op de eerste uitgave resulteerde in de herziene tweede uitgave. Tot zijn dood in 1551 woonde hij in Engeland.