Moerasspirea

De moerasspirea (Filipendula ulmaria) is een vaste plant uit de rozenfamilie (Rosaceae). Het is een rechtop groeiende, 0,6-2 m hoge plant.

Moerasspirea
Taxonomische indeling
Rijk: Plantae (Planten) Stam: Embryophyta (Landplanten) Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten) Clade: Bedektzadigen Clade: 'Nieuwe' Tweezaadlobbigen Clade: Fabiden Orde: Rosales Familie: Rosaceae (Rozenfamilie) Geslacht: Filipendula (Spirea)
soort
Filipendula ulmaria (L.) Maxim. (1879)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Moerasspirea op Wikispecies
Portaal    Biologie

Kenmerken

Moerasspirea's hebben talrijke roomkleurige, 0,4-1 cm brede bloemen met vijf kroonblaadjes, die sterk naar amandel geuren. De bloem bevat veel meeldraden, die ongeveer tweemaal zo lang zijn als de kroonblaadjes

De bloemen vormen schermvormige trossen die bloeien van juni tot in augustus en september.

De bladeren zijn afgebroken (oneven)geveerd en hebben een groot topblaadje, dat handvormig gespleten is. Er zijn twee tot vijf paar blaadjes, die dubbel getand en eirond zijn. Aan de onderzijde zijn ze viltig behaard en grijsachtig. De bladeren aan de opvallend rode stengel staan verspreid en hebben aan de voet van de bladsteel twee steunblaadjes.
De vruchtjes zijn spiraalachtig gewonden en ongeveer 2 mm groot.

Voorkomen

De moerasspirea groeit vooral op vochtige plaatsen, zoals in ruigtes, nat grasland, bossen, slootkanten, elzenbroekbos en rietvelden.

Plantensociologie

Moerasspirea is een kensoort van de moerasspirea-orde (Filipenduletalia ulmariae).

Gebruik

Vroeger werd de plant gebruikt als middel tegen gal- en nierziekten, maar ook tegen jicht en zenuwpijn. De bladeren en bloemen werden gedroogd om thee van te trekken die bij koorts gegeven werd.^[1] De heilzame werking wordt toegeschreven aan verschillende aspirine-achtige verbindingen zoals isosalicine, dat in de bloemkoppen te vinden is.^[2]

• 
  tekening kenmerken
• 
  bloemen en vruchten
• 
  vruchten
• 
  Zaadomhulsels

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Voetnoten

1. Hüsstege, G. (1979). Zakflora voor bos en heide. Helmond: Uitgeverij Helmond B.V. Antwerpen: Standaard Uitgeverij.
2. Krasnov E.A., V.A. Raldugin, I.V. Shilova, E.Yu. Avdeeva. Phenolic compounds from Filipendula ulmaria. Chemistry of Natural Compounds 42 (2): 148-151. Geraadpleegd op 22 november 2009.