Nico van Kampen

Nicolaas Godfried (Nico) van Kampen (Leiden, 22 juni 1921 – Nieuwegein, 6 oktober 2013) was een Nederlandse theoretisch fysicus, die vooral actief was op het gebied van de statistische mechanica en de thermodynamica van niet-evenwichtsprocessen.

Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde, jaargang XXIV, nr 1, Januari 1958. Uit de bibliotheek van Nico van Kampen met onder meer zijn artikel Causaliteit van Kramers-Kronig-relaties.

Van Kampen studeerde natuurkunde aan de toenmalige Rijksuniversiteit Utrecht, waar hij in 1947 zijn doctoraal behaalde.^[1] Zijn promotiewerk verrichtte hij aan het Niels Bohr Instituut in Kopenhagen en in Leiden onder de hoogleraar H.A. Kramers, bij wie hij op 16 januari 1952 promoveerde op het proefschrift Contribution to the quantum theory of light scattering.^[2] Hij loste singulariteiten in de kwantummechanische verstrooiingstheorie op, van belang voor Kramers' werk dat later tot de theorie van de renormalisatie leidde.

Na enkele jaren in de groep van S.R. de Groot, de opvolger van Kramers, in Leiden gewerkt te hebben aan irreversibele (onomkeerbare processen), kwam Van Kampen in 1955 bij het Instituut voor Theoretische Fysica van de Rijksuniversiteit Utrecht. Daar werd hij enige jaren later tot hoogleraar werd benoemd, een positie die hij tot aan zijn emeritaat bekleedde.^[3][4]

Van Kampens monografie Stochastic processes in physics and chemistry uit 1981 wordt als een standaardwerk beschouwd.

Zijn in 2002 uitgebrachte boek Waanwetenschap, waarin Van Kampen de vloer aanveegt met wat in zijn ogen pseudowetenschap is, kreeg een gemengde ontvangst, en een vijftal hoogleraren, onder wie Vincent Icke, Floris Takens en Dennis Dieks, schreef een Commentaar op zijn boek.^[5]

Van Kampen was een oom van de Nederlandse fysicus en Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft, die hij stimuleerde natuurkunde te gaan studeren in Utrecht. Zelf was Van Kampen een neef van Frits Zernike. Van Kampen was lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.