Parmawallaby

De parmawallaby (Notamacropus parma) is een wallaby uit het geslacht Notamacropus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door George Robert Waterhouse in 1846.^[2][3] Deze soort leeft in het oosten van Australië.

Parmawallaby IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2024)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Diprotodontia (Klimbuideldieren) Familie: Macropodidae (Kangoeroes) Geslacht: Notamacropus
Soort
Notamacropus parma (Waterhouse, 1846) Originele combinatie Macropus parma
Verspreidingsgebied van de parmawallaby
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Parmawallaby op Wikispecies
Portaal    Biologie Zoogdieren

Uiterlijk

De parmawallaby heeft een lichaamslengte van 45 tot 55 cm en een staart van ongeveer 45 cm lang. Het gewicht bedraagt 3.2 tot 5.8 kg. Mannelijke dieren zijn over het algemeen groter dan vrouwelijke parmawallaby's. De vacht is grijsbruin van kleur, de grijze buik uitgezonderd. Van de nek tot midden op de rug loopt een zwarte streep, alsmede een witte wangstreep. De schouders en de bovenarmen hebben een roodbruine kleur. De lichaamsbouw van de parmawallaby is vergelijkbaar met de meeste andere kangoeroes. De mannetjes hebben geen buidel.

Leefwijze

De parmawallaby is een planteneter die in groepen van ongeveer twintig soortgenoten leeft. Deze schuwe en solitaire soort is overwegend actief tijdens de schemering en de nacht. In de dichte vegetatie is het een onopvallende verschijning. Vooral grassen en kruiden worden door de parmawallaby gegeten.