Personificatie

Een personificatie is een vorm van beeldspraak waarbij levenloze zaken, niet-menselijke levensvormen of abstracte begrippen, menselijke eigenschappen krijgen toegeschreven, of waarbij ze als een (levend) persoon worden opgevoerd. De personificatie kan worden opgevat als behorend tot de 'familie' van de metaforen.

De volgende woordgroepen en zinnen bevatten elk een personificatie:

Idioom

• De macht der gewoonte
• Een aansprekend voorbeeld
• Het geluk aan zijn zijde hebben
• Een nieuwe techniek omhelzen
• De koekjes verleiden ons met hun geur
• De naar regen smachtende bodem
• Het gevaar loert op elke straathoek
• Een genadeloos licht
• Een veelzeggende blik

Spreekwoorden

• De wens is de vader van de gedachte
• Papier is geduldig

Literair gebruik

• De bomen fluisteren zachtjes haar naam
• De telefoon slaapt op de lessenaar^[1]

Literaire werken waarin een personificatie consequent wordt volgehouden, worden allegorieën genoemd. Een voorbeeld is de Elckerlijc, waarin berouw, deugd en de dood als concrete, handelende, sprekende en denkende mensen op de planken worden gebracht.

Zie ook

• animalisering
• antropomorfisme
• personificatie in de beeldende kunst
• prosopopee
• vegetalisering