Perzikkopagapornis

De perzikkopagapornis (Agapornis roseicollis, Engels: rosy-faced lovebird, peach-faced lovebird) is een dwergpapegaai die omstreeks 1793 werd ontdekt maar toen werd aangezien voor een roodmaskeragapornis (Agapornis pullarius), een andere soort van hetzelfde geslacht. Pas in 1818 werd de perzikkopagapornis door Louis Pierre Vieillot als aparte soort beschreven.

Perzikkopagapornis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Aves (Vogels) Orde: Psittaciformes (Papegaaiachtigen) Familie: Psittaculidae (Papegaaien van de Oude Wereld) Geslacht: Agapornis (Dwergpapegaaien)
Soort
Agapornis roseicollis (Vieillot, 1818)
Verspreiding
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Perzikkopagapornis op Wikispecies
Portaal    Biologie Vogels

Perzikkopagapornis

Perzikkopagapornis als huisdier

Kenmerken

De vogel is 15 tot 18 cm lang en weegt 43 tot 63 g. Het is de grootste van de dwergpapegaaien. De vogel is overwegend bleek tot grasgroen, van onder lichter dan van boven. De stuit is helderblauw, het "gezicht" en de borst zijn perzikkleurig roze en de kruin is roodachtig. De snavel is dofgeel en deze dwergpapegaai heeft een lichte, vleeskleurige oogring.

Van de roseicollis zijn twee ondersoorten bekend. A.. r. catumbella is iets kleiner van formaat, wat intenser van kleur en heeft een lichtoranje snavel. Voor de rest is hij gelijk aan de nominaatvorm.^[2]

Verspreiding en leefgebied

De perzikkopagapornis leeft in het zuidwesten van Afrika. Er zijn twee ondersoorten:

• A. r. catumbella: zuidwestelijk Angola.
• A. r. roseicollis: Zuid-Angola Zuid-West-Afrika.

Het leefgebied bestaat uit droge bosgebieden met een regenval van minstens 100 mm per jaar, verder berghellingen met struikgewas en begroeiing langs waterlopen.^[2]