Loading AI tools
transport via pijplijnen Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pijptransport, buistransport of buisleidingtransport is een vorm van transport via holle geleiders die boven, op of onder de grond, of op de zeebodem liggen. Met buisleidingen of pijpleidingen kunnen stoffen in vloeibare, gasvormige of vaste vorm worden getransporteerd. Ook het rioleringssysteem is een vorm van buisleidingtransport. Bij vloeibare en vaste stoffen wordt vaak gesproken van een pijpleiding terwijl men bij gasvormige stoffen spreekt van een buisleiding. Het netwerk van leidingen wordt dan vaak weer een buizennet genoemd. Ook wil het gebruikte materiaal en diameter nog weleens bepalen of iets een buis of pijp wordt genoemd.
Een voorbeeld van het transport van vaste stoffen in pijpleidingen is het transport van zand voor het opspuiten van land. Ook buizenpost zou men hier als voorbeeld kunnen aanhalen.
Transport via pijpleidingen is een veilige, milieubewuste en duurzame vorm van transport. Het heeft als belangrijk voordeel de afwezigheid van lege retourritten wat bij het transport op de weg, in de lucht, over water of per spoor kan optreden. Pijpleidingen veroorzaken verder geen geluidsoverlast of luchtvervuiling en de kans op ongevallen is klein. Veel leidingen liggen ondergronds en daardoor kan het land nog, zij het met beperkingen, voor andere doeleinden gebruikt worden.
De capaciteit van een leiding is afhankelijk van, onder andere, de volgende zaken:
Olie en gas zijn, naast water, de belangrijkste producten die door pijpleidingen worden vervoerd. Wereldwijd worden leidingen gebruikt zoals uit de onderstaande voorbeelden blijkt:
Als een Nederlands unicum bestond er van Ameland naar het vasteland van Friesland een melkpijpleiding. Hierdoor werd vanaf 1978 dagelijks 30 000 liter melk getransporteerd. Deze melkleiding werd in 1995 wegens afgenomen gebruik en om hygiënische redenen buiten gebruik gesteld. Ze begon in 2000 een tweede leven als doorvoerbuis voor een glasvezelkabel.
De Nederlandse buisleidingenstraat verbindt de havens van Rotterdam, Moerdijk, Zeeland en Antwerpen met elkaar en geeft indirect toegang tot andere Europese steden.
Rotterdam-Rijn Pijpleiding Maatschappij, kortweg RRP, vervoert ruwe olie en olieproducten via een pijpleiding van Rotterdam Europoort naar Venlo. Vanuit hier wordt de olie vervoerd naar raffinaderijen in het Rijn-Ruhrgebied in Duitsland.
Verder is er een pijpleiding voor olieproducten van Arcen (bij Venlo) naar Noorbeek bij de Belgische grens, de zogenaamde GG10-leiding (10 inch). Deze is in bezit van de Defensie Pijpleidingen Organisatie en wordt in 2013 verkocht.
Petrochemical Pipeline Services (PPS) beheert verschillende pijpleidingen van en naar Chemelot in Sittard-Geleen,[1] te weten PRB (Pijpleiding Rotterdam - Beek) en PALL (Pijpleiding Antwerpen - Limburg - Luik) voor vloeibare koolwaterstoffen (bijvoorbeeld nafta en gascondensaat), ARG (Aethylen-Rohrleitungs-Gesellschaft) van Antwerpen via Chemelot naar Keulen en het Ruhrgebied voor etheen, en een pijpleiding tussen Tessenderlo en Chemelot voor vinylchloride. Ook beheert PPS enkele Belgische binnenlandse pijpleidingen.
De Defensie Pijpleiding Organisatie en Belgian Pipeline Organisation beheren voor respectievelijk Nederland, België en Luxemburg hun deel van het Central Europe Pipeline System. Dit netwerk van zo'n 5.300 kilometer aan pijpleiding transporteert brandstoffen voor militaire en civiele klanten in vijf Europese landen.
De eerste oliepijpleiding werd aangelegd in 1878 nabij Bakoe. De eerste belangrijke gasleiding was die tussen Saratov en Moskou in 1946. Het Russische bedrijf Transneft heeft het grootste pijpleidingennetwerk ter wereld onder beheer met in 2006 48 708 kilometer aan oliepijpleidingen. De belangrijkste oliepijpleidingnetwerken zijn het Baltisch Pijpleidingsysteem (I), de Droezjba-pijpleiding, het Kaspisch Pijpleidingenconsortium, de Bakoe-Novorossiejsk-oliepijpleiding en de Grozny-Toeapse-oliepijpleiding en de belangrijkste die momenteel worden aangelegd zijn de oostelijke oliepijpleiding, Baltisch Pijpleidingsysteem (II) en de Moermansk-oliepijpleiding. De belangrijkste gasleidingen zijn Gaspijpleiding Oerengoj-Pomary-Oezjgorod, Jamal-Europa-pijpleiding en Blauwe Stroom en de belangrijkste in aanleg zijn de Noord-Europese Gasleiding (Nord Stream), South Stream en Altaj-pijpleiding.
Waterstofpijpleidingvervoer is het transport van waterstof door een pijp, als onderdeel van de waterstofinfrastructuur. Waterstofpijpvervoer wordt gebruikt voor het aansluiten van de plaats van waterstofproductie of leveringspunt met de punt van vraag, met transportkosten vergelijkbaar met die van CNG,[2] de technologie is bewezen.[3] De meeste waterstof wordt geproduceerd op de plaats van de vraag met om de 50 à 100 mijl (160 km) een industriële productiefaciliteit.[4] De 1938 - Rijn-Ruhr 240 km waterstofpijpleiding is nog in werking.[5][6] Vanaf 2004 zijn er 900 mijl (1450 km) van lagedrukwaterstofpijpleidingen in de VS en 930 mijl (1500 km) in Europa.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.