Redemptiedorpen

De Redemptiedorpen waren acht dorpen die verbonden waren aan een oppergerecht in het Brabantse deel van Maastricht, maar jaarlijks hun soevereiniteit afkochten of 'redimeerden'.^[1] In 1632 bezette de Republiek Brabants-Maastricht; nu was onduidelijk of het recht om redemptie te innen verbleef bij de Spaanse Nederlanden, of samen met Maastricht overgedragen moest worden. Uiteindelijk liet het Verdrag van Fontainebleau (1785) de meeste Redemptiedorpen aan de Republiek.

Staatse gebieden in het Maasland, de Redemptiedorpen in rood

Dorpen

De Redemptiedorpen lagen ten zuiden en ten westen van Maastricht.

• In Belgisch-Limburg:
  • Hoepertingen
  • Veulen of Foulogne
  • Rutten of Russon
  • Nerem
  • Mopertingen

• In de provincie Luik:
  • Fallais
  • Paifve of Peef
  • Argenteau met Hermal

De Redemptiedorpen worden vaak genoemd in combinatie met het graafschap Vroenhoven en de elf banken van Sint-Servaas, die eveneens betwist werden als zijnde een onderdeel van de stad Maastricht.