Salvatore Calandruccio

Salvatore Calandruccio (Taormina, 25 december 1858 – Fiumefreddo di Sicilia, 31 maart 1908) was een medicus-zoöloog alsook parasitoloog in het koninkrijk Italië. Zijn vorsingswerk werd overschaduwd door zijn baas en hoogleraar Giovanni Battista Grassi, de latere senator voor het leven, die Calandruccio's naam wegliet in publicaties.^[1]

Salvatore Calandruccio
Algemene informatie
Geboren	Taormina, koninkrijk der Beide Siciliën, 25 december 1855
Overleden	Fiumefreddo di Sicilia, koninkrijk Italië, 31 maart 1908
Doodsoorzaak	Nefritis
Nationaliteit	Italië
Beroep	Medicus-zoöloog; vorser
Bekend van	Eerste observatie van transformatie larve naar aal
Carrière
1884-1896	Onderzoeksassistent Natuurgeschiedenis bij Grassi, hoogleraar in Catania (1883-1896)
1896-1908	Privaatdocent zoölogie en vergelijkende anatomie
Medische informatie
Onderzoeksgebied	Microbiologie; parasitologie; zoölogie
Instituten	Universiteit van Catania
Portaal    Geneeskunde

Eukoenenia mirabilis in de Encyclopaedia Britannica van 1911. Illustratie van Grassi. Auteurschap geclaimd door Calandruccio

Anguilla anguilla of aal

Levensloop

Calandruccio werd geboren in Taormina, nabij de Siciliaanse havenstad Messina, in wat nog vijf jaren het koninkrijk der Beide Siciliën zou blijven. Zijn ouders waren Giuseppe Calandruccio en Rosaria Cacciola, twee winkeliers die niet bemiddeld waren. Zijn ouders konden geen studies geneeskunde bekostigen. Daarom studeerde Calandruccio eerst voor onderwijzer; hij was gedurende tien jaren onderwijzer in Messina en omstreken.

In 1888 behaalde Calandruccio alsnog het diploma van medicus aan de toen koninklijke universiteit van Catania; in 1891 behaalde hij een tweede diploma, dat van licentiaat in de natuurwetenschappen.

Toen hij nog student was, liet professor Giovanni Battista Grassi hem benoemen tot zijn onderzoeksassistent op het laboratorium Natuurgeschiedenis in Catania (1884). Een jaar eerder was Grassi hoogleraar aldaar geworden.^[2] Grassi was slechts een jaar ouder dan zijn assistent Calandruccio. Beiden legden zich toe op onderzoek van parasieten en wormen. Zij deden aan microscopisch onderzoek tijdens de cholera-epidemie in Catania (1885) en in Messina (1887).

In zijn vorsingswerk inoculeerde Calandruccio zichzelf of proefpersonen met eitjes of wormen, om aldus de relatie met een ziektebeeld te kunnen observeren.^[3]

In 1896 werd Calandruccio toegelaten tot het ambt van privaatdocent in zoölogie en vergelijkende anatomie, na het vertrek van professor Grassi naar Rome. Dit was de openstaande leerstoel van Grassi. Calandruccio werd geen hoogleraar. Nog in 1896 huwde hij met de edeldame Agata Pagano, barones van Calatabiano en weduwe. Uit hun huwelijk werd een dochter Maria geboren, als enig kind.

Calandruccio was lid van de Italiaanse vereniging van entomologie en de Italiaanse vereniging van zoölogie, en dit vanaf 1890.

Tevergeefs deed hij een sollicitatie voor een leerstoel van hoogleraar, en dit aan de universiteiten van Parma (1898), Napels (1899) en Messina (1900). Zijn publicaties werden als middelmatig beoordeeld. Hij bleef privaatdocent in Catania. Hij publiceerde een pamflet dat een en al een tirade was tegen hoogleraar-senator Grassi in Rome. Dit pamflet liet hij in Rome drukken met eigen middelen, met als titel Unicuique suum professor G.B. Grassi. Dit betekende zoveel als ‘wat uw verdiende loon is, professor Grassi’. Hierin citeerde Calandruccio academische tegenstanders van Grassi in het domein van malariavorsing: Robert Koch, Ronald Ross en Charles Louis Alphonse Laveran.

In 1905 volgde de toelating tot lid van de Accademia Fisico-Chemica van Palermo.

Hij stierf in 1908 in de buurt van Catania aan nefritis die het gevolg was overdreven fysieke inspanningen.^[4] Hij had bloed in de urine. Bij storm en ontij liep hij langs de kusten van de Ionische Zee voor zijn onderzoek naar alen.