Scandiumoxide

Scandiumoxide is het oxide van scandium, met als brutoformule Sc₂O₃. De stof komt voor als een witte kristallijne vaste stof, die onoplosbaar is in water.

Scandiumoxide
Algemeen
Molecuul­formule	Sc2O3
IUPAC-naam	scandiumoxide
Andere namen	scandiumtrioxide
Molmassa	137,91002 g/mol
SMILES	O=[Sc]O[Sc]=O
InChI	1S/3O.2Sc
CAS-nummer	12060-08-1
PubChem	4583683
Wikidata	Q418024
Beschrijving	Witte kristallijne vaste stof
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Dichtheid	3,86 g/cm³
Smeltpunt	2485 °C
Onoplosbaar in	water
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur	kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Synthese

Scandiumoxide kan bereid worden door elementair scandium te verbranden:

${\displaystyle {\ce {4Sc + 3O2 -> 2Sc2O3}}}$

Kristalstructuur en eigenschappen

Scandiumoxide kristalliseert uit in een kubisch kristalstelsel. Het behoort tot ruimtegroep 1a3-T_h. De lengte van een zijde van de eenheidscel bedraagt 985 pm.

Scandiumoxide is een amfoteer oxide: het lost op in zowel zuren als basen. In een overmaat zoutzuur wordt het omgezet tot scandiumchloride:

${\displaystyle {\ce {Sc2O3 + 6HCl -> 2ScCl3 + 3H2O}}}$

In oplossingen van alkali-metalen worden scandaat-zouten gevormd. Een voorbeeld is de reactie van scandiumoxide met kaliumhydroxide, waarbij kaliumhexahydroxoscandaat(III) (K₃Sc(OH)₆) wordt gevormd.

Door reactie met trifluormethaansulfonzuur wordt scandiumtrifluormethaansulfonaat gevormd, een Lewis-zuur.

Toepassingen

Scandiumoxide wordt, wegens het hoge smeltpunt, gebruikt in systemen die tegen hoge temperaturen en grote temperatuurschommelingen moeten bestand zijn. Verder wordt het verwerkt in keramiek en glas.

Externe links

• (en) MSDS van scandiumoxide^{[dode link]}