Slag bij Dyrrhachium (1081)

De Slag bij Dyrrhachium vond plaats op 18 oktober 1081 tussen het Byzantijnse Rijk, geleid door Alexios I Komnenos (regeerde 1081–1118), en de Normandiërs van Zuid-Italië onder Robert Guiscard, hertog van Apulië en Calabrië. De slag werd uitvochten voor de poorten van de stad Dyrrhachium (ook bekend als Durazzo, tegenwoordig Durrës in Albanië), de Byzantijnse hoofdstad van Illyrië, en eindigde in een Normandische overwinning.

Slag bij Dyrrhachium
Onderdeel van the Byzantijns–Normandische Oorlogen
Italië en de Balkan in 1084 n.Chr.
Datum	18 oktober 1081
Locatie	Dyrrhachium
Resultaat	Normandische overwinning
Strijdende partijen
Byzantijnse Rijk Hertogdom Apulië en Calabrië
Leiders en commandanten
Alexios I Komnenos Georgios Palaiologos Robert Guiscard Bohemund van Tarante Sichelgaita van Salerno
Troepensterkte
20.000−25.000 man[1] 20.000 man[2] (oorspronkelijk 30.000 man)[3] 150 schepen
Verliezen
5.000 doden[4] 7.000 deserteurs[5] 10.000 doden[6] 500 ridders[7]

Na de verovering van Zuid-Italië door de Normandiërs huwelijkte de Byzantijnse keizer Michaël VII Doukas (1071-1078) zijn zoon uit aan de dochter van Robert Guiscard. Toen Michaël werd afgezet, gebruikte Robert dit als een excuus om het Byzantijnse Rijk binnen te vallen. Zijn leger belegerde Dyrrhachium, maar zijn vloot werd verslagen door de Venetiërs. Op 18 oktober bevochten de Normandiërs een Byzantijns leger onder Alexios I Komnenos buiten Dyrrhachium. Het gevecht begon met de rechtervleugel van de Byzantijnen die de linkervleugel van de Normandiërs vernietigde. Varjagen-huurlingen namen deel aan de achtervolging van de vluchtende Normandiërs, maar werden gescheiden van de hoofdmacht en afgeslacht. Normandische ridders in het midden vielen het Byzantijnse midden aan en verpletterden het, wat ervoor zorgde dat het grootste deel van het Byzantijnse leger verpletterd werd.

Na deze overwinning namen de Normandiërs Dyrrhachium in februari 1082 in en gingen verder landinwaarts om het merendeel van Macedonië en Thessalië te veroveren. Robert werd gedwongen om Griekenland te verlaten omdat zijn bondgenoot, de paus, werd aangevallen door het Heilige Roomse Rijk onder Hendrik IV (1084-1105). Robert gaf zijn zoon Bohemund de leiding over het in Griekenland achterblijvende leger. Bohemund was oorspronkelijk succesvol, omdat hij Alexios in enkele gevechten versloeg, maar werd verslagen door Alexios buiten Larisa. Terwijl hij gedwongen werd om zich terug te trekken naar Italië, verloor Bohemund al het land dat door de Normandiërs in de strijd was veroverd. Het Byzantijnse herstel begon met het Komneense herstel.