Terminonatator

Terminonatator^[1][2] (betekent 'laatste zwemmer') is een geslacht van uitgestorven elasmosauride plesiosauriërs uit het Laat-Krijt van Saskatchewan, Canada. Het is bekend van een schedel en gedeeltelijk skelet van een jongvolwassen individu, gevonden in de Bearpaw-formatie uit het Campanien nabij de Notukeu-kreek in Ponteix. Terminonatator is momenteel een van de jongste bekende plesiosauriërs uit de Western Interior Seaway.

Terminonatator Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Krijt
Terminonatator ponteixensis
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Superorde: Sauropterygia Orde: Plesiosauria Familie: Elasmosauridae
Geslacht
Terminonatator Sato, 2003
Typesoort
Terminonatator ponteixensis
Terminonatator op Wikispecies
Portaal    Biologie Herpetologie

Naamgeving

Terminonatator is gebaseerd op RSM P2414.1, een schedel en gedeeltelijk gearticuleerd onvolledig skelet dat door H. Liboiron hoog in de Bearpawformatie werd gevonden. Het werd in 1992 en 1993 door vrijwilligers opgegraven.

Tamaki Sato, die het exemplaar in 2003 een naam gaf en beschreef, gebruikte de geslachtsnaam om de late aanwezigheid in het fossielenbestand te benadrukken, vanuit het Latijn terminus, 'einde', en natator, 'zwemmer', en de soortaanduiding ponteixensis voor Ponteix. Er is slechts één soort beschreven: de typesoort Terminonatator ponteixensis.^[3]

RSM P2414.1 lijkt een volwassene te vertegenwoordigen, omdat de wervelbogen zijn gefuseerd met hun wervels, hoewel onvolledige fusie elders in het skelet suggereert dat het een jongvolwassen dier betreft.

Beschrijving

Grootte

Het holotype zou klein zijn geweest voor een volgroeide elasmosauride, slechts ongeveer zeven meter lang, hoogstens negen meter als het een extreem lange nek had zoals Elasmosaurus (die tweeënzeventig halswervels had). Een individu van deze lengte zou 1,6 ton hebben gewogen.

Onderscheidende kenmerken

Er werden verschillende onderscheidende kenmerken aangegeven. Twee ervan zijn autapomorfieën, unieke afgeleide eigenschappen. De praemaxillae dragen bij elkaar negen tanden, vier per zijde pus een op de middenlijn. Het coronoïde uitsteeksel van de onderkaak is hoog en puntig.

Daarnaast is er een unieke combinatie van op zich niet unieke kenmerken. Het foramen pineale is gesloten. De ribben zijn enkelkoppig. De voorste halswervels hebben een diepe inkeping in de onderkant. Alleen de voorste halswervels hebben lengterichels op de zijkanten. Het bovenste uiteinde van het drambeen is waaiervormig. Het schaambeen heeft een voorste buitenste tak. Het opperarmbeen mist een achterste verbreding boven de ellepijp. Het dijbeen is slank en langer dan het opperarmbeen. De epipodia zijn kort. Er zijn drie onderste tarsalia. Het vijfde metapodium is naar boven verschoven.

Skelet

De schedel zoals bewaard is 26,8 centimeter lang, maar is gebroken nabij het achterste uiteinde. In vergelijking met andere elasmosauriden was de snuit relatief kort. In tegenstelling tot de meeste andere plesiosauriërs was het foramen pineale in het schedeldak gesloten en waren er bij elkaar slechts negen tanden in de premaxillaire botten die de punt van de snuit vormen in plaats van de meer gebruikelijke tien, hoewel dit individuele variatie kan zijn. De rechterkaak is beter bewaard gebleven dan de linker; ten minste dertien tanden waren aanwezig in het rechterbovenkaaksbeen (het belangrijkste tanddragende bot van de bovenkaak), en zeventien tot achttien tanden waren aanwezig in het rechterdentarium, dat tanden in de onderkaak droeg. Er was een ongewoon lang benig uitsteeksel op de coronoïde, een bot van de onderkaak. In de hersenpan werden afdrukken van een deel van de hersenen en ander hersenzenuwweefsel gevonden.

De ruggengraat is onvolledig, maar eenenvijftig nek-, zeventien ruggen-, vier sacrale en twaalf staartwervels zijn bewaard gebleven. Meer dan honderdvijftig kiezelstenen, die gastrolieten vertegenwoordigen, werden gevonden in de ribbenkast; de grootste heeft een diameter van zes centimeter. De schouder- en bekkengordel zijn fragmentarisch. Het dijbeen was langer dan het opperarmbeen, wat ongebruikelijk is voor een elasmosauride, en het rechterdijbeen was gebroken en genezen.