Theo van Reijn

Theodoor (Theo) van Reijn (Breda, 28 mei 1884 – Haarlem, 6 augustus 1954) was een Nederlandse beeldhouwer.

Theo van Reijn
Van Reijn werkend aan zijn monument voor Zaandam
Persoonsgegevens
Volledige naam	Theodoor van Reijn
Geboren	Breda, 28 mei 1884
Overleden	Haarlem, 6 augustus 1954
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	Beeldhouwer
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Leven en werk

Van Reijn was een zoon van Johannes Cornelis van Reijn, officier van administratie bij de Marine, en Jacomina Elisabeth Pasqué. Hij volgde in 1905 lessen aan de Rijksakademie van beeldende kunsten te Amsterdam, bij onder anderen Bart van Hove.^[1] In 1911 won hij de Prix de Rome en hij studeerde vervolgens enige tijd Rome. Hij trouwde in 1911 met Henriëtte de Kort, die in 1929 overleed. Hij hertrouwde op 19 februari 1931 met Helena Hermina Hartsuijker.

Van 11 september tot 8 oktober 1949 vond er een eretentoonstelling plaats van het werk van Van Reijn in het Frans Hals Museum in Haarlem. Het affiche voor deze tentoonstelling werd ontworpen door de Haarlemse kunstenaar Cock Pijnacker Hordijk, die jarenlang bevriend is geweest met Van Reijn. Pijnacker Hordijk heeft diverse portretten van Van Reijn gemaakt. Samen hebben zij onder meer portretten gemaakt van Paul Mirando.

Naast bouwsculpturen maakte Van Reijn veel toegepast werk: lampenvoeten, deurkloppers, doopvonten en klokken. Zo bevindt zich in de collectie van het Breda's Museum een klok uitgevoerd in de stijl van de Amsterdamse School. Hij maakte daarnaast ook portretten, van onder anderen: Aart van Dobbenburgh, Heike Kamerlingh Onnes, Willem Kromhout, Maria Montessori en Jac. P. Thijsse.