Truus Wilders-IJlst

Truus Wilders-IJlst (Amsterdam, 4 februari 1944 – Amersfoort, 19 mei 2019) was een Nederlandse beeldhouwster.

Truus Wilders-IJlst
Truus Wilders-IJlst (2010)
Persoonsgegevens
Volledige naam	Geertruida Berendina Wilders-IJlst
Geboren	Amsterdam, 4 februari 1944
Overleden	Amersfoort, 19 mei 2019
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	beeldhouwster
Oriënterende gegevens
Jaren actief	1980–2018
RKD-profiel
Website
Portaal    Kunst & Cultuur

Leven en werk

Wilders-IJlst raakte als kind geïnteresseerd door vormen^[1] toen ze werk zag van Karel Appel. Haar tekenleraar Daan van Driel leerde haar portretten natekenen. Ook kreeg ze in die tijd haar eerste schilderlessen die de eerste basis vormden voor haar realistische werk. Later kreeg Truus Wilders-IJlst schilderles van Gérard Grassère (Utrecht) en beeldhouwen van Pim Knaup in Amersfoort en aan de Hogeschool voor de Kunsten in Kampen. Zij werkte in brons, klei en was.^[2]

Documentaire over de werkwijze van beeldend kunstenaar Truus Wilders-IJlst.

Werken (selectie)

Truus Wilders-IJlst aan het werk (1995)

• Telefoon, 1980
• Krachtmeting, 1983
• Oude dame, 1983
• Eenzaamheid, 1984
• Ons Genoegen, 1985
• Puber, 1986
• Schaaksimultaan, 1988
• Schaakspel, 1989
• Echtscheiding, 1989
• Scheiding, 1989
• Kat, 1993
• Jonge vrouw, 1995
• Afhankelijkheid, 1996
• Jacqueline, 1998
• Gezin, 1998
• Vertrouwen, 1999
• Nieuwe mens, 1999
• Ezechiël, 2005
• Hoe is 't, 2006
• Monument Verzetsgroep Westerkerk Amersfoort, 2006
• Stationschef, 2009
• Monument Bullenhuser Damm, 2010
• Leven, 2010
• Samen Goud, 2015
• Bab, 2018