Yvan Mayeur

Yvan Mayeur (Etterbeek, 24 januari 1960) is een Belgisch politicus die tot in 2017 voor de PS opkwam.

Yvan Mayeur
Algemeen
Volledige naam	Yvan E.C. Mayeur
Geboren	Etterbeek, 24 januari 1960
Kieskring	Brussel-Hoofdstad
Regio	Brussel Franse Gemeenschap
Land	België
Functie	Politicus
Partij	PS
Functies
1989 - 1995	Volksvertegenwoordiger
1999 - 2014	Volksvertegenwoordiger
1995 - 2017	Gemeenteraadslid Brussel
1995 - 2013	OCMW-voorzitter Brussel
2013 - 2017	Burgemeester Brussel
Officiële website
Portaal    Politiek

Biografie

Mayeur groeide op in de Brusselse Marollenwijk en engageerde zich in de antiracistische en pacifistische beweging. Hij volgde een opleiding tot maatschappelijk assistent aan de Ilya Prigoginehogeschool en na zijn studies werd hij secretaris van de Coordination Nationale d'Action pour la Paix et la Démocratie (Nationale Coördinatie van de Actie voor de Vrede en de Democratie). Hierbij organiseerde hij samen met voorzitter Pierre Galand manifestaties tegen de stationering van Amerikaanse raketten op Belgisch grondgebied en de bloedbaden in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila aangericht door Libanese falangisten.

Hij sloot zich op negentienjarige leeftijd aan bij de jongerenafdeling van de PS en werkte van 1988 tot 1989 als kabinetsmedewerker op het kabinet van toenmalig vicepremier Philippe Moureaux, waarna hij in februari 1989 voor het arrondissement Brussel lid werd van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Hij volgde André Degroeve op, die provinciegouverneur van Brabant werd. Hij bleef in de Kamer zetelen tot in mei 1995, was er lid van de commissies Justitie (1989-1995), Volksgezondheid en Leefmilieu (1989-1991) en Herziening van de Grondwet (1992-1995) en legde zich toe op de strijd voor gelijkheid en de strijd tegen armoede en maatschappelijke uitsluiting. Tijdens zijn eerste periode in de Kamer was hij in 1991 rapporteur van de wet inzake huishuurcontracten en droeg hij bij aan de totstandkoming van de wet betreffende auteursrechten en naburige rechten (1994), de wet houdende de bestraffing van het ontkennen, minimaliseren, rechtvaardigen of verheerlijken van de Holocaust uitgevoerd door het Duitse naziregime tijdens de Tweede Wereldoorlog (1995) en de wet aangaande de oprichting van het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding (1993). Door het toenmalige dubbelmandaat zetelde Mayeur van 1989 tot 1995 tevens in de Raad van de Franse Gemeenschap. Daar was hij van 1989 tot 1991 lid van de commissie Gezondheid, Sociale Zaken en Jeugdbescherming, van 1992 tot 1995 voorzitter van de commissie Financiën, Algemene Zaken en Reglement en van 1993 tot 1995 secretaris.

In juni 1999 werd hij opnieuw verkozen tot Kamerlid en bleef deze functie ditmaal uitoefenen tot in mei 2014.^[1] In zijn tweede periode in de Kamer werd hij vanaf 1999 lid van de commissie Volksgezondheid, Leefmilieu en Maatschappelijke Hernieuwing, waarvan hij van 2003 tot 2007 voorzitter was. In deze functie werd hij aan de omvorming van het toenmalige bestaansminimum tot het leefloon en ijverde hij voor een toegankelijke en kwalitatief hoogwaardige gezondheidszorg. Vanaf 2007 zetelde Mayeur in de commissie Sociale Zaken, die hij voorzat tussen 2008 en 2014.

Van 1995 tot 2017 was hij gemeenteraadslid van Brussel en werd onmiddellijk OCMW-voorzitter, een functie die hij van 1995 tot 2013 uitoefende.

Burgemeesterschap

Yvan Mayeur was een van de grondleggers van de autovrije Anspachlaan

In december 2013 besloot Freddy Thielemans zijn derde ambtstermijn als burgemeester van Brussel vroegtijdig af te breken om op pensioen te gaan. Philippe Close die Mayeur in 2017 opvolgde als burgemeester werd toen ook al genoemd als mogelijke opvolger. Doch ging de sjerp uiteindelijk naar partijgenoot Yvan Mayeur, die op 16 december benoemd werd als nieuwe burgemeester van de Belgische hoofdstad.

Op 8 juni 2017 nam hij ontslag als burgemeester naar aanleiding van zijn rol in het schandaal rond de zitpenningen van de daklozenorganisatie Samusocial (zie verder). Als burgemeester werd hij opgevolgd door Philippe Close. Enkele maanden later nam hij ook ontslag als gemeenteraadslid van Brussel.

Na zijn burgemeesterschap startte hij in 2018 een consultancybureau op, actief in adviesverlening voor bedrijven in de private en publieke sector, onder andere voor de sociale en de gezondheidssector.^[2] In 2022 werd hij tevens hoofd Business Unit bij TPF Engineering, een consultancybureau dat grote publieke en private organisaties helpt bij het uitwerken en het beheer van energiebesparende bouw- en infrastructuurprojecten in de industriële, energie-, distributie- en logistieke sector.^[3]