Zelfportret met baret en rood wambuis

Zelfportret met baret en rood wambuis is een schilderij uit circa 1645 dat algemeen wordt beschouwd het vroegst bekende zelfportret van Carel Fabritius. In de twintigste eeuw is het schilderij vaak toegeschreven aan zijn broer Barent Fabritius, en omdat de broers veel op elkaar geleken moeten hebben, is het ook wel beschouwd als een (zelf)portret van Barent. De toeschrijving wordt bemoeilijkt doordat het schilderij zich in een slechte staat bevindt. Doordat er rechts een reep van het doek is afgesneden, resteert er van de signatuur alleen nog een C.

Zelfportret met baret en rood wambuis
Kunstenaar	Carel Fabritius (toegeschreven)
Signatuur	C [...]
Jaar	circa 1645
Ontstaan in	Middenbeemster (?)
Stijl	barok
Genre	tronie, zelfportret
Techniek	olieverf op doek
Afmetingen	62,5 × 51 cm
Verblijfplaats	Alte Pinakothek, München
Inventarisnummer	2080
Werken van Carel Fabritius
Vorige	Het puttertje
Volgende	Meisje met een bezem
RKD-gegevens
Portaal    Kunst & Cultuur

De vergelijking met de gesigneerde zelfportretten van zowel Carel als Barent is in de loop der tijd door de diverse kunsthistorici verschillend beoordeeld. Fabritius-biograaf Brown vond in 1981 nog dat het portret in München veel zwakker was dan de twee onbetwiste zelfportretten van Carel en zette het daarom op naam van Barent, terwijl andere kunsthistorici, onder wie de samenstellers van de tentoonstelling in 2004 (in het Mauritshuis en Schwerin), juist vonden dat de zelfportretten van Barent de vergelijking met dit doek niet konden doorstaan, en schreven het daarom vol overtuiging toe aan Carel Fabritius. Intussen had ook Brown zich bij dit oordeel aangesloten en zag hij overeenkomsten met de uitvoering van het zelfportret in Rotterdam.^[1]

Zelfportretten van Barent Fabritius

• 
  Barent Fabritius, Zelfportret als herder, Akademie der bildenden Künste Wien, Wenen
• 
  Barent Fabritius, Zelfportret met grote hoed, Städel Museum, Frankfurt am Main

Herkomst

In de achttiende eeuw bevond het schilderij zich in de Fürstbischöfliche Galerie in Würzburg. Na de onteigening van het kerkelijk bezit belandde het (als een Rembrandt) in februari 1804 in München. Later verbleef het zelfportret in kasteel Schleißheim (Oberschleißheim). Sinds circa 1870 is het onderdeel van de collectie van de Alte Pinakothek in München.^[2]