Ø

Ø er den tjueåttande bokstaven i det norske alfabetet^[1] og eit tillegg til det latinske alfabetet. Han vert dessutan brukt i dansk, færøysk og sørsamisk. Han blir for det meste nytta til å representera ein midtre fremre runda vokal som [ø] og [œ], bortsett frå i sørsamisk, der han blir nytta til å representera diftongen [oe].

Ø
Ø i Helvetica og Bodoni
Bruk
Skriftsystem	Latinsk skrift
Opphavsspråk	Latin
Fonetisk bruk	ø œ
Unicode	U+00F8
Historie
Utvikling	Utvikla frå Œ eller frå ligatur av O og I Ø
Anna
Skriveretning	Venstre til høgre

Bokstaven oppstod som ei samanskriving av o og e, der midtstreken på E blei skriven tvers over O-en. Det gjorde ein for å uttrykkje [ø] - ein lyd ein uttaler midt imellom dei to (det vile seie at han er både runda som [o] og fremre som [e]). Ө er ein tilsvarande bokstav i det kyrilliske alfabetet, medan Ö blir brukt av fleire andre språk for same lyd.

På dansk kan ø vera eit ord som tyder øy. Ein finn denne tydinga i norske stadnamn som Hankø, Vækerø og Tromsø, og i dei fleste danske øynamna, til dømes Læsø, Samsø og Hans Ø.

I mengdelære tyder det liknande teiknet ∅ den tomme mengda. Dette teiknet er inspirert av bokstaven Ø.