Barbara Ingram

Barbara Jane Ingram (25. november 1947–8. oktober 1994) var ein amerikansk R&B-songar og låtskrivar som var aktiv frå byrjinga av 1970-talet til midten av slutten av 1980-talet, og hadde beskjeden suksess som korsongar i nesten to tiår.

Barbara Ingram
Fødd	9. februar 1947(1947-02-09)
Fødestad	Camden i New Jersey i USA
Død	20. oktober 1994 (47 år)
Dødsstad	Camden i New Jersey
Fødenamn	Barbara Ingram
Alias	Barbie
Opphav	USA
Aktiv	1965–1994
Sjanger	R&B, soul, funk, funkrock
Instrument	Piano, klaverinstrument, vokal
Tilknytte artistar	Lou Rawls, Eddie Kendricks, Major Harris, The Spinners, Cindy Williams, Phyllis Hyman, Linda Creed, The Salsoul Orchestra, Dick Jensen, Claudja Barry, Elkie Brooks, Philippé Wynne, Loleatta Holloway, Sister Sledge, Marvin Gaye, Luther Vandross, Stevie Wonder, Diana Ross, Donna Summer, Thelma Houston
Verka som	Singer, låtskrivar, komponist, dansar, musikar

Karriere

I 1972 danna Ingram ein vokaltrio med kusina si Carla Benson og den nære venninna til Benson, Evette Benton, vekslande med gruppenamn som f.eks: «The Sweethearts of Sigma», «The Philadelphia Angels», «The Sweeties» og «The Sweethearts». Trioen kan høyrast på mange contemporary R&B/disco-album i Philadelphia.^[1]

I 1971 song ho korvokal, saman med låtskrivaren Linda Creed, på The Stylistics-albumet med same namn, og dukka opp igjen på oppfølgjaralbumet frå 1973, Rockin' Roll Baby.

I 1973 og 1974 medverka Ingram på ho Hawaii-baserte soul-songaren Dick Jensen sitt debutalbum med same namn, etterfølgd av R&B/Soul-bandet Ecstasy, Passion & Pain sitt debutalbum med same namn.

Gjennom 1970-talet utgjorde Ingram, Benson og Benton den interne korgruppa for Philadelphia International Records, kjent som Sweethearts of Sigma. Dei jobba for produsent og Philadelphia soul-medskapar Thom Bell, i tillegg til å kore for ei rekkje artistar som kom gjennom for å spela inn i dei nært nærståande Sigma Sound Studios. Trioen kan høyrast på ei rekkje hittar, som The Spinners sine millionseljarar «Could It Be I'm Falling in Love» (1972) og «Games People Play» (1975).

Seinare liv

I 1976 song Ingram solovokal på albumet The Funk Is In Our Music for Ingram Kingdom, ei familiegruppe som inkluderte dei fem brørne hennar James [Jimmy], Norman [Butch], William [Billy], Robert [Timmy] og John [Johnny]. Dei bytte namn til 'Ingram' i 1977, og Barbara heldt fram med å bidra med korvokal på dei tre neste albuma i gruppa gitt ut 1977-1984, That's All!, Would You Like To Fly og Night Stalkers. Ingram er avbilda på deira første album Ingram Kingdom.

Gjennom åra, frå 1975 til 1985 song ho kor for The Salsoul Orchestra, Grace Jones, Cat Stevens, The Spinners, Eddie Kendricks, Major Harris, Cindy Williams, Phyllis Hyman, Double Exposure, Billy Paul, Loleatta Holloway, Evelyn King, Philippé Wynne, Dick Jensen, Claudja Barry, Elkie Brooks, Lou Rawls, Brenda Mitchell, The Trammps, Stevie Wonder, Marvin Gaye, Luther Vandross, Sister Sledge, Dexter Wansel, blant fleire.

Ingram heldt fram med å syngja konsertar frå 1980 til 1986, deretter frå 1988 til 1992.

Personleg liv og død

Ingram var gift med låtskrivar/produsent Sherman Marshall, som skreiv kjende 1970-talshittar som «I'm Doin' Fine Now» av New York City, «Then Came You» av Spinners og «Lady Love» av Lou Rawls. Ingram hadde òg ei dotter ved namn Denene.

Den 20. oktober 1994 døydde Barbara Ingram i ein alder av 47 år, i Camden i New Jersey. Ifølgje boka A House on Fire: The Rise and Fall of Philadelphia Soul av John A. Jackson,^[2] lei Ingram av både lupus og kreft. Gravferda vart halden i heimbyen hennar Camden. Mannen og dotter hennar gjekk begge i døden før henne.^[3]