Mirach

Mirach eller Beta Andromedae (Beta And, β And, β Andromedae) er ei markant stjerne nord i stjernebiletet Andromeda. β Andromedae ligg nordaust for den store firkanten i Pegasus og er teoretisk synleg for alle observatørar nord for 54° S. Galaksen NGC 404, som òg vert kalla Mirach-spøkjelset, er synleg sju bogeminutt unna.^[13]

Beta Andromedae

Plasseringa til β Andromedae (sirkel)
Observasjonsdata Epoke J2000.0      Ekvinoks J2000.0 (ICRS)
Stjernebilete	Andromeda
Rektascensjon	01h 09m 43.92388s[1]
Deklinasjon	+35° 37′ 14.0075″[1]
Tilsynelatande storleiksklasse (V)	2.05[2] (2.01 to 2.10)[3]
Karakteristikk
Spektralklasse	M0 III[4]
U−B fargeindeks	+1.96[2]
B−V fargeindeks	+1.57[2]
V−R fargeindeks	0.9[5]
R−I fargeindeks	+1.00[6]
Variabel type	halvregulær[3]
Astrometri
Radialsnøggleik (Rv)	0.06 ± 0.13[7] km/s
Parallakse (π)	16.52 ± 0.56[1] mas
Avstand	197 ± 7 ly (61 ± 2 pc)
Absolutt storleiksklasse (MV)	–1.76[8]
Detaljar
Masse	3–4[9] M☉
Radius	100[10] R☉
Luminositet	1,995[10] L☉
Overflategravitasjon (log g)	1.52[11] cgs
Temperatur	3,842[11] K
Metallisitet [Fe/H]	–0.05[11] dex
Rotasjonssnøggleik (v sin i)	7.2[10] km/s
Andre namn
Mirach, Merach, Mirac, Mizar, β And, Beta Andromedae, Beta And, 43 Andromedae, 43 And, BD+34°198, FK5 42, GJ 53.3, GJ 9044, HD 6860, HIP 5447, HR 337, LTT 10420, NLTT 3848, SAO 54471, WDS 01097+3537A.[5][12]
Databasereferanse
SIMBAD	data

Stjerna har ein midlare tilsynelatande storleiksklasse på 2,05,^[2] som gjer ho til den mest lyssterke stjerna i stjernebiletet. Luminositeten varierer noko frå storleiksklasse +2,01 til +2,10.^[3] Basert på parallaksemållingar, ligg ho kring 197 lysår frå jorda.^[1] Den tilsynelatande storleiksklassen til stjerna er redusert med 0,06 på grunn av ekstinksjon skapt av gass og støv langs siktelinja.^[7]

Eigenskapar

Beta Andromedae er ei raud kjempe med spektralklasse M0 III.^[4] Sidan 1943 har spekteret til denne stjerna vore eit stabilt ankerpunkt som andre stjerner vert klassifisert etter.^[14] Ein mistenkjer at ho er ei halvregulær variabel stjerne med tilsynelatande storleiksklasse som varierer frå +2,01 til +2,10.^[3] På dette stadiet i utviklinga til stjerna, har den ytre envelopen utvida seg til å bli kring 100 gonger så stor som sola.^[10] Ho stråler 1 995^[10] gonger kraftigare enn sola med ein effektiv temperatur på 3 842 K.^[11]