George Thorogood
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
George Lawrence Thorogood (fødd 24. februar 1950) er ein USA-amerikansk musikar, songar og låtskrivar frå Wilmington i Delaware.[1] Den «høgenergiske boogie-bluesen» hans vart populær på radiostasjonar som spelte rock i 1980-åra, med hittar som «Bad to the Bone» og «I Drink Alone».[2] Han populariserte òg eldre songar av amerikanske ikon, som «Move It on Over», «Who Do You Love?» og «House Rent Boogie/One Bourbon, One Scotch, One Beer».[3]
Med bandet sitt, The Delaware Destroyers, har Thorogood gjeve ut over 20 album, og to av dei har selt til platinaplate i USA og seks til gullplate. Han har selt 15 millionar plater verda over.
Remove ads
Karriere
Thorogood byrja karrieren sin tidleg i 1970-åra som akustisk soloartist i liknande stil som Robert Johnson og Elmore James[2] etter å ha blitt inspirert på ein John P. Hammond-konsert.[4] Kort tid etter skipa han eit band, The Delaware Destroyers, med ein skulekompis, trommeslagaren Jeff Simon.[2] Med fleire musikarar utvikla dei sin eigen stil, ei blanding av Chicago blues og rock and roll.[4] Dei første konsertane deira var i The Rathskeller på University of Delaware og i The Deer Park Tavern.[5] Til slutt korta dei ned bandnamnet til The Destroyers. På denne tida arbeidde han òg som scenearbeidar for Hound Dog Taylor.[6]
Thorogood spelte inn ein demo, Better Than the Rest, i 1974, men denne kom ikkje ut før i 1979. Den største platedebuten hans kom i 1976 med albumet George Thorogood and the Destroyers, som kom ut i 1977. I 1978 gav Thorogood ut det neste albumet sitt med The Destroyers kalla Move It on Over, med ein versjon av Hank Williams sin «Move It on Over». «Please Set a Date» og ei omarbeiding av Bo Diddley-songen «Who Do You Love?» kom ut i 1979.
Seint i 1970-åra hadde Thorogood og bandet hans base i Boston. Han var vener med Jimmy Thackery frå det Washington, D.C.-baserte bluesbandet The Nighthawks, og dei hadde faste spelejobbar vis-a-vis kvarandre på to klubbar i Washington. Ved midnatt brukte begge banda å spele Elmore James sin «Madison Blues» i same toneart og Thorogood og Thackery gjekk ut på gata, der dei utveksla gitarakkordar og gjekk inn til det andre bandet i den andre klubben.[7]
Thorogood fekk vist seg for eit større publikum då han var oppvarmingsartist for The Rolling Stones på den amerikanske turneen deira i 1981. Han var òg musikalsk gjest på Saturday Night Live i oktober 1982. På denne tida turnerte Thorogood and The Destroyers mykje[8] og dei spelte i alle dei 50 amerikanske statane på 50 dagar.[9]
Remove ads
Bandmedlemmar
The Delaware Destroyers
- George Thorogood – solovokal og sologitar
- Jeff Simon – trommer, perkusjon (sidan 1973)
- Billy Blough – bassgitar (sidan 1976)
- Jim Suhler – rytmegitar (sidan 1999)
- Buddy Leach – saksofon, piano (sidan 2003)
Tidlegare medlemmar
- Ron «Roadblock» Smith – rytmegitar (1973–1980)
- Hank «Hurricane» Carter – saksofon (1980–2003)
- Steve Chrismar – rytmegitar (1985–1993)
Remove ads
Diskografi
Studioalbum med tTe Destroyers
- 1977: George Thorogood and the Destroyers (Gold)
- 1978: Move It on Over (Gold)
- 1979: Better Than the Rest (Recorded in 1974)
- 1980: More George Thorogood and the Destroyers
- 1982: Bad to the Bone (Gold)
- 1985: Maverick (Gold)
- 1986: Nadine (CD-utgåve av Better Than the Rest)
- 1988: Born to Be Bad (Gold)
- 1991: Boogie People
- 1993: Haircut
- 1997: Rockin' My Life Away
- 1999: Half a Boy/Half a Man
- 2003: Ride 'Til I Die
- 2006: The Hard Stuff
- 2009: The Dirty Dozen
- 2011: 2120 South Michigan Ave.
Soloalbum
- 2017: Party of One[10]
Kjelder
Bakgrunnsstoff
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads