Hemoglobin A1c

HbA1c eller glykosylert hemoglobin A1c er ein markør for nivået av glukose i blodet (blodsukkeret). Normalområdet for HbA1c ligg mellom om lag 4 % og 5,9 %.^[1]

Glukose bind seg til ein spesifikk bindingsstad på hemoglobin i dei raude blodcellene (erytrocyttane) i ei irreversibel binding gjennom heile levetida til dei raude cellene, om lag tre månader. Mengda av glukose som er bunden til hemoglobin står i høve til konsentrasjonen av glukose i blodet, og kan målast ved laboratorieanalysar.

Personar med dårleg regulert diabetes mellitus har ofte høgare nivå av HbA1c enn det som er vanleg. Ein diabetikar med godt regulert blodsukker har eit HbA1c-nivå nær eller innanfor normalområdet (referanseområdet). Eit høgt nivå av HbA1c viser at reguleringa av sukkeret er dårleg.

Nivået av HbA1c er proporsjonalt med den gjennomsnittlege konsentrasjonen av blodsukkeret i ein periode på frå fire veker til tre månader, i praksis reknar ein dei siste seks til åtte vekene. (Somme endokrinologar meiner at hovuddelen av verdien skriv seg frå ein kortare periode; dei siste to til fire vekene før måling^[2]).

Ein litt grov samanheng mellom HbA1c og gjennomsnittleg blodsukker er vist i tabellen under:

HbA1C (%)	Gjsn. blodsukker (mmol/L)
5	4,5
6	6,7
7	8,3
8	10,0
9	11,6
10	13,3
11	15,0
12	16,7

Endokrinologar meiner no stort sett at HbA1c-verdiar under 6,5 % kan aksepterast og tyder på god kontroll;^[3] «normalen» er på om lag 4-6 %. Det kan vera noko vanskeleg å samanlikna ulike måleresultat fordi:

• Laboratorieresultat kan vera ulike avhengig av analyseteknikk.

• Den biologiske variasjonen frå person til person kan vera opp til 1 % (dvs. to personar med det same gjennomsnittlege blodsukkeret kan ha HbA1c-verdiar med opp til 1% skilnad).