Leigesoldatkrigen

Leigesoldatkrigen (om lag 240–238 f.Kr.), òg kalla den libyske krigen, var eit opprør hos leigesoldathærane til Kartago, som hadde støtta Kartago under den første punarkrigen. Etter at Kartago tapte krigen mot romarane måtte dei betale høge summar som straff til romarane og hadde ikkje råd til å betale leigesoldatane sine. Soldatane gjorde opprør og fekk hjelp frå Libya.

Leigesoldatkrigen
Del av Punarkrigane
[[Fil:|300px]]
Dato 240 - 238 f.Kr. Stad Nord-Afrika, Kartago, Utica i Tunisia, Sicca Veneria (i dag El Kef). Krigsårsak Strid om betaling mellom leigesoldatar og Kartago Resultat Avgjerande kartagisk siger
Partar
Kartago	Leigesoldatane til Kartago under den første punarkrigen
Kommandantar
Hanno den store, Hamilcar Barca, Hannibal†*	Spendius†, Mathos†**, Autaritus†, Naravas, Zarzas†.
Styrkar
Ukjend	90 000-100 000. 20 000 leigesoldatar transportert frå Sicilia. Seinare i krigen er om lag 70 000 libyarar nemnd. Navaras sine numidianarar skriv om lag 2 000.
Tap
Ukjend.	Stort. Om lag 50 000 skal ha omkomme berre i slaget ved «saga». Nokre hoppa av til kartagarane.
* Ikkje den kjende Hannibal Barca, mein ein annan general med same namn. **Truleg avretta. Han vart fanga og torturert, men det står ikkje i kjeldene om han vart drepen.

Sidan store delar av hæren til Kartago bestod av leigesoldatar måtte dei no lage ein ny hær for å slå ned opprøret til den gamle hæren. Etter ein lang og vanskeleg krig klarte kartagarane og slå ned opprøret.