Uranusmånen Miranda

Miranda er ein av månane til Uranus. Månen har dramatiske ytetrekk av uvisst opphav. Han vart oppdaga på teleskopbilete 16. februar 1948 av Gerard P. Kuiper frå McDonald-observatoriet i vestre Texas. Han var den siste månen som vart oppdaga før Voyager 2 vitja uranussystemet.

Miranda

Miranda fotografert av Voyager 2
Oppdaging
Oppdaga av	Gerard Kuiper
Oppdagingsdato	1948
Baneskildring
Eksentrisitet	~0,0013
Baneperiode	1,413479 dagar
Banehelling	4,34°
Satellitt av	Uranus
Fysiske eigenskapar
Snittdiameter	471,6 km
Overflateareal	700 000 km²
Masse	6,59·1019 kg
Overflategravitasjon	0,079 m/s²
Rotasjonsperiode	synkron
Aksehelling	?°
Albedo	0,34
Overflatetemp. min snitt maks Kelvin 86 K

Ein type ytetrekk som Miranda har vert kalla korona, og det finst tre av desse. Ein kjenner ikkje til at andre objekt i solsystemnet har denne typen ytetrekk. Koronaene har få krater og inneheld samlingar med dalar og rekkjer med høgre terreng. Dei har skarpe grenser til områda som har mykje krater, og som ein reknar med er eldre.

Forskarar har ulike meiningar om korleis koronaene oppstod.

Eit detaljfoto av Miranda teke av Voyager 2 som syner den ujamne yta på månen. Det ujamne terrenget kan koma frå tektoniske platerørsler. På biletet er klippa Verona Rupes.

Kjelder

• «Miranda: Overview» Arkivert 2015-10-16 ved Wayback Machine. - NASA Solar System Exploration