Myggblom

Myggblom (Hammarbya paludosa) er ei plante i myggblomslekta Hammarbya i orkidéfamilien (marihandfamilien) Orchidaceae.^[1]

Myggblom
Status i verda: Livskraftig Status i Noreg: Nær truga
Systematikk
Rike:	Planteriket
Klasse:	Einfrøblada
Orden:	Aspargesordenen
Familie:	Orkidéfamilien
Slekt:	Hammarbya
Art:	H. paludosa
Vitskapleg namn
Hammarbya paludosa Kuntze
Økologi
Habitat:	våt myr
Utbreiing:	Eurasia, Nord-Amerika

Utsjånad

Myggblom er ei lita plante, som kan bli om lag 20 centimeter høg. Planta har gulgrøne blomar i eit smalt aks og to til fire blad nær bakken.

Systematikk

Myggblom var tidlegare plassert i knottblomslekta med namnet Malaxis paludosa,^[2] men er seinare skild ut som den einaste arten i planteslekta Hammarbya.^[3][4]

Utbreiing

I Noreg veks myggblom på våte myrer i låglandet, mest rundt Oslofjorden, men elles spreidd langs kysten og nordover heilt til Troms.^[5] Planta står på Norsk raudliste for artar (2021) som nær truga (NT).^[6]

Arten finst òg i Sverige (status LC, svensk namn myggblomster),^[7] i Danmark (EN, dansk namn hjertelæbe),^[8] i Finland (NT) (finsk namn suovalkku)^[9] og på Færøyane (CR, sera sjáldsom, færøysk namn vátlendismýggjargras).^[10]

Myggblom (engelsk namn bog orchid) veks spreidde stader på Dei britiske øyane, vanlegast i Skottland. I den britiske raudlista har arten status som livskraftig (LC).^[11] Lokalt er han sårbar (VU) i England^[12] og sterkt truga (EN) i Wales.^[13] Arten er ikkje nemnd for tiltak i Skottland.^[14] I Irland er arten verna gjennom forskrifta Flora (Protection) Order, 2015,^[15] og på den irske raudlista har han status som nær truga (NT).^[16]

I Estland (estisk namn sookäpp) veks myggblom spreidde stader over heile landet og er rekna som sårbar (VU).^[17] I Latvia (latvisk namn purva sūnene)^[18] veks arten ganske spreidd og er klassifisert som sjeldan (kategori 3 – samazinās).^[19] I Litauen (litauisk namn pelkinė laksva) veks arten no særleg i søraust og i vest. Han er rekna som sterkt truga (EN).^[20][21]

I Benelux er arten (nederlandsk namn veenmosorchis, fransk namn épipactis des marais) i svært sterk tilbakegang i Nederland. Det same gjeld i Belgia, der han no berre har einskilde veksestader både i Flandern og Vallonia.^[22][23] I den nederlandske raudlista er rekna som sårbar (CR, ernstig bedreigd).^[24] I Belgia er han òg rekna som kritisk truga både i Flandern (CR, ernstig bedreigd) og i Vallonia (CR, menacé d'extinction).^[25][26] Arten finst ikkje i Luxembourg.