Pieter Zeeman

Pieter Zeeman (fødd 25. mai 1865 i Zonnemaire i Schouwen-Duiveland, Zeeland, død 9. oktober 1943 i Amsterdam) var ein nederlandsk fysikar. Han var eleven til Hendrik Lorentz og arbeidde mellom anna med Lorentz sin teori om at atom består av ladde partiklar som skapar lys gjennom svingingar. Etter ein serie med forsøk kunne han bevisa det som i dag blir kalla zeemaneffekten.

Pieter Zeeman
Fødd	25. mai 1865 Zonnemaire
Død	9. oktober 1943 Amsterdam
Nasjonalitet	Kongeriket Nederlanda
Område	fysikk, Zeemaneffekten, magnetisme, magnetfelt
Yrke	fysikar, universitetslærar, fotograf
Institusjonar	Det tekniske universitetet i Delft Det tekniske universitetet i Delft Universitetet i Amsterdam Universitetet i Amsterdam Universitetet i Amsterdam Universitetet i Leiden
Alma mater	Universitetet i Leiden
Doktorgradsrettleiar	Heike Kamerlingh Onnes
Ektefelle	Johanna Elisabeth Lebret
Medlem	Royal Society Det bayerske vitskapsakademiet Det ungarske vitskapsakademiet Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen Det pavelege vitskapsakademiet Det prøyssiske vitskapsakademiet Accademia delle Scienze di Torino

Nobelprisen i fysikk
1902

Zeeman blei i 1900 professor i fysikk ved universitetet i Amsterdam, der han blei resten av livet. Heilt til han døydde heldt han fram med forskinga på forplantninga lyset set i ulike medium.

Zeeman fekk saman med sin gamle lærar Hendrik Lorentz Nobelprisen i fysikk i 1902 for oppdaginga av zeemaneffekten.

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Pieter Zeeman» frå Wikipedia på svensk, den 2. mars 2009.

Bakgrunnsstoff

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Pieter Zeeman

• Nobelprize.org, Nobelprisen i fysikk 1902
• Nobelprize.org, Pieter Zeeman - biografi