Sechurarev

Sechurarev (Lycalopex sechurae) er ein art som er nært nærståande med andre søramerikanske «falskrevar» i slekta Lycalopex. Lycalopex samlar små rovpattedyr i hundefamilien. Arten har fått namnet sitt etter Sechuraørkenen i nordvestlege Peru. Han lever i nordvestlege Peru og sørvestlege Ecuador.^[1]

Sechurarev
Sechurarev
Utbreiing og status
Status i verda: Nær truga Utbreiinga av sechurarev
Systematikk
Rike:	Dyr Animalia
Rekkje:	Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje:	Virveldyr Vertebrata
Klasse:	Pattedyr Mammalia
Orden:	Rovpattedyr Carnivora
Familie:	Hundefamilien Canidae
Slekt:	Lycalopex
Art:	Sechurarev L. sechurae
Vitskapleg namn
Lycalopex sechurae Thomas, 1900

Etymologi og taksonomi

Sechurareven kan òg vere nemnt peruansk ørkenrev. Det vitskaplege namnet har gresk opphav: lycos betyr «ulv» og alopex betyr «rev».^[2] Før han vart klassifisert som Lycalopex, var sechurareven inkludert i den elles utdøydde Dusicyon, og ein periode i Pseudalopex («falsk rev»), i dag eit synonym i Lycalopex.^[3]

Han er éin av ti nolevande medlemmar av hundefamilien som er endemiske til Sør-Amerika. Det finst ingen anerkjende underartar.

Skildring

Sechurarev utanfor Trujillo i La Libertad-regionen

Sechurareven er liten for å vere ein art i hundefamilien og veg mellom 2,6 og 4,2 kg. Kroppslengden (hovudet og kroppen) varierer frå 50 til 78 cm, medan halen er mellom 27 og 34 cm lang. Pelsen er grå på det meste av kroppen og blir kvit eller kremfarga på undersida. Han har raudbrune markeringar på baksida av øyra, rundt auga og på beina. Snuten er mørk grå, og eit grått band går over brystet. Halen har ein svart tupp. Arten har små tenner tilpassa eit kosthald av insekt og tørre plantar, og dessutan hjørnetenner som hos revar.^[4]

Sechurareven har 74 kromosom.^[5]

Utbreiing og habitat

Denne reven lever i ein smal region vest for Andesfjella, langs kysten av nordlege Peru og sørlege Ecuador. Meir spesifikt finst han i tørre område som savanneliknande ørkenar, klippeskrentar, langs Andesfjellas vestside og på strender.^[6]

Først identifisert i Sechuraørkenen, finst reven i tørre miljø i sørvestlege Ecuador og vestlege Peru, frå havnivå og opp til minst 1000 meters høgd, kanskje endå høgare. I dette området er han observert i vestlege foten av Andesfjella, langs kysten og i habitat som ørkenar, tørre skogar og strender.^[6]

Åtferd og kosthald

Sechurareven er nattaktiv og om dagen held han til i hòler som han grev i bakken. Han er vanlegvis solitær, men av og til sest han i par. Ungane fødast i oktober og november, og lite anna er kjent om den reproduktive åtferda.

Reven er ein opportunistisk altetar, og kosthaldet varierer avhengig av sesong og habitat. Han et frøkapslar, spesielt frå buskar som Neltuma juliflora og kapersbuskar, og dessutan frukt frå Cordia og Vasconcellea candicans-plantar. Han kan overleve på eit reint plantebasert kosthald når det er nødvendig. Vanlegvis inkluderer kosthaldet likevel også insekt, gnagarar, fugleegg og åtsel.^[7] Reven kan overleve i lange periodar utan å drikke, då han får tilstrekkeleg vatn frå maten. Sechurareven kan spreie plantar på same nivå som andre spesialiserte frøspreiarar, som flaggermus i bladnasefamilien og kvithalehjort.^[8]

Trugsmål og vern

Den totale populasjonen er førebels ikkje spesifisert av Verdas naturvernunion (IUCN), men ein studie frå 2022 anslår han til rundt 5000 individ.^[9] Dei største trugsmåla mot arten er menneskeskapte, hovudsakleg habitatøydelegging på grunn av avskoging og, i mindre grad, jakt.^[6]

Sechurareven er vanleg i Ecuador. Han har vore kjend for å angripe husdyr som høns og blir jakta på både for å redusere slike tap av husdyr og for å bruke kroppsdelar i lokale handverk, folkemedisin eller magiske ritual.^[6]