Souk El Gharb

Souk El Gharb (òg skreve Suk, Sug al, ul) er ein landsby i Libanonfjella guvernement i Aley distrikt i Libanon. Namnet på byen tyder «Vestleg marknd».

Souk El Gharb
سوق الغرب
by
Land	Libanon
Guvernement	Libanonfjella guvernement
Distrikt	Aley distrikt
Høgd	674−750 moh.
Koordinatar	33.7925°N 35.5625°E / 33.7925; 35.5625
Tidssone	EET (UTC+2)
•  Sommartid	EEST (UTC+3)
Retningsnummer	+961
Souk El Gharb 33.7925°N 35.5625°E / 33.7925; 35.5625
Kart som viser Souk El Gharb. Kart som viser Souk El Gharb.
Wikimedia Commons: Souk El Gharb

Før den libanesiske borgarkrigen var han ein velståande fjellferieby, i fjellet Chouf i Libanonfjella kringsett av furuskog med utsyn over St. Georgbukta og Beirut. Han ligg berre nokre få kilometer frå fjellbyen Aley, og vert i dag rekna som ein av forstadane til Aley. Landsbyane som ligg mellom Aley og Souk El Gharb er Bmakine, Ain el-Sayydé (Vår frue-kjelda) og Ain el-Rimmané (granateple-kjelde). Sør for Souk El Gharb ligg landsbyen Kaifun.

Kyrkjer

• St. Georg gresk-katolske kloster i Bmakine.
• St. Georg gresk-ortodokse kloster, som vart oppretta i 1570 og som tener som sommarsetet til den ortodokse metropolitten i Beirut.^[1]

Historie

Det finst romersk ruinar i byen. Andre byggverk går minst attende til 1500-talet.

Byen var åstad for fleire slag under borgarkrigen. Staden vart halden av den libanesiske hæren i staden for militsen, noko som ofte var mot store odds og mot støtta frå dei syriske styrkane. Dette førte til at byen vart øydelagd under krigen.

Slaget ved Souk El Gharb i september 1983

Souk-El-Gharb var ofte nemnt i borgarkrigen, men under i september 1983 fekk han merksemd frå heile verda fordi amerikanske marinestyrkar var involvert. Bakgrunnen for slaget var den israelske invasjonen av Libanon. I august 1983 trekte Israel seg ut av Chouf-distriktet (søraust for Beirut), og fjerna dermed ein buffer mellom drusarar og den kristne militsen, og utløyste ein runde med brutale kampar. I september hadde drusarane kontroll over det meste av Chouf. Men det var den nominelt ikkje-sekteriske libanesiske hæren (LAF) som fungerte som blokkerande styrke i Suk El Gharb i september 1983, og hindre militsen passasje til presidentpalasset i Baabda.

Baabda låg nedanfor Beirut-Aley-Damaskus-vegen. Militsen som kom frå sør måtte krysse Suk El Gharb for å nå Beirut-Aley-vegen. I tillegg kontrollerte Suk El Gharb ein rygg oppom Baabda, Yarze, som var staden der forsvarsdepartemenet held til, og Aust-Beirut. Frå ryggen kunne artilleristar frå militsen skyte direkte nedover til desse stadane.

Leiaren for den libanesiske hæren prøvde å få amerikanarane involvert, og argumenterte at dei burde involvere seg, sidan syrarane støtta militsen. Etter først ha nekta, gjekk amerikanarane med på dette då Suk El Gharb stod i fare for å bli overkøyrd.^[2] USS «Virginia» (CGN-38), USS «John Rodgers» (DD-983), USS «Bowen» og USS «Arthur W. Radford» fyrte 338 skot frå 127 mm-kanonar for å støtte den libanesiske hæren i forsvaret av Suk El Gharb. LAF klarte å halde byen, men det er eit ope spørsmål om dei hadde klart dette utan støtte frå den amerikanske marinen.^[3][4]Mykje av byen vart øydelagd i kampane.

Somme forfattar, som Thomas Friedman, peikar på at denne kanonelden var første gongen der amerikanske styrkar vart sett på som deltakarar i ein borgarkrig og ikkje ein fredsbevarande styrke, og at dette opna opp for hemnaksjonar mot amerikanarane.^[5][6]

Bruk av landminer i nærleiken av byen er framleis eit problem.^[7]