Sporvognstrafikk i Nord-Amerika

Ei av verdas fyrste sporvognsliner blei oppretta i 1882, frå New York City til Harlem på Manhattan i USA. New Orleans fekk si line i 1834. På eit tidspunkt hadde dei fleste større byar sporvognstrafikk. Det same var tilfelle i Canada.

Sporvogn av PCC-modellen i San Francisco.

På 1950-talet var dei fleste linene lagt ned. Attende stod etter kvart berre Toronto i Canada (som framleis har det største linenettet i Nord-Amerika) og Boston, Newark, New Orleans, Philadelphia, Pittsburgh og den særprega kabelbanen i San Francisco.

I seinare tid har sporvognsdrifta blitt teke opp att i fleire byar. I Canada gjeld det Edmonton, Ottawa og Calgary. Systemet i Edmonton var det fyrste moderne anlegget i nordamerika. I USA har det kome ny system i San Diego, Baltimore, Buffalo, Denver, Hoboken, Los Angeles, Minneapolis, Portland, Sacramento, Saint Louis, Salt Lake City, San Jose og Vancouver. Fleire av dei gamle systema er òg kraftig moderniserte og utvida. Som i Europa er det bybanar det blir bygd mest av.

Nostalgi

Det går liner med gamalt materiell i Boston og San Francisco. I Vancouver, San Pedro, Little Rock, Memphis, Tampa, Seattle, Charlotte, New Orleans (Canal Street-lina) og Philadelphia (Girard Street-lina) går det kopiar av gamle vogner.