Symfoni nr. 13 av Mozart

Symfoni nr. 13 i F-dur, K. 112, av Wolfgang Amadeus Mozart, vart skriven i Milano hausten 1771. Symfonien er i fire satsar, og den andre er instrumentert berre for strykarar.^[1] Verket har originalitet og humor, og nyttar særs få instrument.^[2] Den tredje satsen, menuetten, kan ha vorte skriven tidlegare og innlemma i symfonien. Det signerte manuskriptet syner at menuetten vart kopiert av Leopold Mozart.^[1] Nicholas Kenyon skildrar Symfoni nr. 13 som den siste i «tradisjonell form»—etter dette «er vi i byrjinga av ei anna verd»^[3]

Symfoni nr. 13 i F-dur

K. 112 Symfoni av Wolfgang Amadeus Mozart
Periode	Wienerklassisismen
Komponert	1771
Urframføring	November 1771
Typisk lengd	12:59
Satsar/akter	4
Toneart	F-dur

Satsar og instrumentering

Instrumenteringa var strykarar, 2 oboar, 2 horn, fagott, continuo^[1]

1. Allegro, 3/4
2. Andante, 2/4
3. Menuett og Trio, 3/4
4. Molto Allegro, 3/8

Framføring

Den første framføringa var truleg på ein konsert med Leopold og Wolfgang Mozart i bustaden til Albert Michael von Mayr, den 22. eller 23. november 1771.^[1] På denne konserten kan ein òg kanskje for første gong ha høyrt Mozarts 12. symfoni.