fyrst

Norsk

Adverb

fyrst (nynorsk)

1. nærast opphavet eller utgangspunktet for ei lengre rekke
   1. om tid: tidlegast, før alle andre

      Bestemor kjem fyrst. Sidan kjem dei andre gjestene.

   2. om tid: ikkje før, om ei viss tid, i slutten av ein periode

      Bestefar kjem fyrst i morgon.

2. om hendingar: faktisk, endeleg, på det tidspunktet det skjedde

   Da onkel fyrst kom, gjorde han stor lykke.

Andre former

• først (bokmål/riksmål)

Oversettelser

Oversettelser

dansk: først da(da)

svensk: först sv(sv)

Synonymer

tidligst, tidlegast, fremst

Antonym

sist

Etymologi

Av norrønt fyrst, superlativ av før.

Nærskylde ord

før, førre, forrige

Konjunksjon

fyrst (nynorsk)

1. i den augneblinken, når, på det tidspunktet

   Fyrst du kjem, kan du vel bli.

   Han får gjera det, fyrst han har lova det.

   Fyrst eg tenkte på deg, så var du her.

Synonymer

• så snart