heite

Norsk

Verb

heite (nynorsk)

1. å ha eit ord som namn, eit ord som viser særleg til deg

   Eg heiter Per.

   Ho het Johansen før ho gifta seg.

   Byen har alltid heitt det same.

2. verte tala om, verte rekna som

   Det heiter seg at han er gløgg.

   Det skal ikkje heitest at eg er knipen.

Andre former

hete (bokmål)

Etymologi

Av norrønt heita.

Grammatikk

Bøyning (regelrett)
Infinitiv	Presens	Preteritum	Perfektum	Imperativ	Presens partisipp	Passiv	‌
å heite, heita	heiter	heitte	har heitt	heit, heite, heita	heitande	heitast	(nynorsk)
å heite, heita	heiter	het	har heitt	heit, heite, heita	heitande	heitast	(nynorsk)

Synonymer

kallast, nemnast

Oversettelser

Oversettelser

dansk: hedde da(da)

svensk: heta sv(sv)