utan

Norsk

Preposisjon

utan

1. som manglar, ikkje er til stades eller inneheld eller er kjenneteikna av, fri for

   Me reiste utan Mor.

   Han handla utan å tenkje.

2. som ikkje tek del, bortsett fra

   Alle åt godt, utan Tante.

3. innover frå noko ytre, frå eit omkringliggjande rom, frå naturen; utanfra

   Han kom utan fjorden.

4. på andre sida av eit skile, i eit ytre, omkringliggjande rom, i naturen; utanfor

   Han stod utan døra.

Andre former

• uten (bokmål)

Antonymer

• med

Omsetjingar

uten — sjå uten