Albar

L'albar, o sause blanc, es un arbre de fuèlhas caducas de la familha de las Salicacèas. Lo nom latin Populus alba ven de la color blanca argentada del revèrs de las seunas fuèlhas. Aquel pibol es originari d'Euròpa centrala e miègjornala e d'Asia occidentala e centrala.

Populus alba

Classificacion

Règne	Plantae
Sosrègne	Tracheobionta
Division	Magnoliophyta
Classa	Magnoliopsida
Sosclassa	Dilleniidae
Òrdre	Salicales
Familha	Salicaceae
Genre	Populus

Nom binominal

Populus alba
L., 1753

Òrdre Malpighiales Familha Salicaceae

Reparticion geografica

Descripcion

• 
  Lenticèlas lausangicas sus la camba
• 
  Fuèlhas polimorfas de Populus alba
• 
  Catons mascles
• 
  Colors caracteristicas de las fuèlhas de l'albar
• 
  Populus alba

Aparelh vegetatiu

Es un arbre que rebotat podent vivre de 200 a 400. La seuna rusca blancha, lissa, ven grisa e rufa amb los ans, puèi acaba per cretat en lenticèlas en forma de lausanges. Las fuèlhas son fòrça polimorfas, palmadas o subovalas, a vegada gaireben romboïdalas, de bòrd sinuós o lobat dentada. Son blancas tomentosas al revèrs, verd escur dessús. Lo petiòl a une seccion transversala arredondida.

Aparelh reproductor

Aquela espècia es dioïca. La florason se fa de març a abril, abans l'apareison de las fuèlhas. L'inflorescéncia es un caton mascle o feme. Cada flor es portada per un periant en forma de copa e aparada per una bractèa dentada e cilièa. La flor mascle compren 8 etaminas rogencas; la flor feme un ovari unilocular, de doas carpèlas, susmontada de 4 estigmatas jaunas disposadas en crotz. La pollinizacion es anemogama.

Lo fruch obtengut aprèp fecondacion es una capsula bivalva, ovoída, de granas provesida d'una tufa blanca que la disseminacion es anemocòra.

Abitat e reparticion

Aquela espècia viu en Euròpa centrala e miègjornala, mas tanben en Asia occidentala e centrale e en Africa de Nòrd. Se trapa aquela espècia dins gaireben tota Occitània e en França metropolitana, Corsega compresa e tanben en Catalonha^[1].

Quitament se l'albar preferís las broas de rius o les luòcs umids, supòrta los mitans moderadament sècs. Presenta tanben una cèrta tolerància als embruns marins o una leugièra salinitat del sol. Es un arbre eliofil que preferís los sols neutres o basics^[2]. Buta mai sovent a una altitud inferiora a 900 m.

Aquela espècia es caracteristica de las associacions vegetalas de las selvas ribairencs, o selvas e bartasses fòrça umids. Es caracteristica de las selvas mediterranèas dels grands Sauses (associacion Populetalia albae) mas tanben de las selvas mediterranèas de pibols, olms e fraisses (associacion Populion albae). Es una de las espècias secondàrias de l'associacion Querco-Ulmetum minoris^[3].

Sistematica

Descripcion

Aquela espècia foguèt descricha pel primièr còp en 1753 par Carl von Linné, naturalista suedés, dins son Species plantarum (vol 2).

Etimologia

Lo tèrme latin alba significa "blanc" e fa referéncia a la rusca blancosa de l'arbre.

Utilizacion

Fusta de l'albar

Fusta

Sa fusta pauc densa se trabalha aisidament, mas se polís mal. Se fa subretot de pasta de papièr, d'aluquetas, d'embalatges o contraplacats, mas es tanben utilizat en menusariá o fustariá. Autrescòps, èra utilizat per fabricar de meirams, de carrugas e carriòlas, o de pòsts per lad pinturas d'òli^[4].

Es un combustible fòrça mediòcre, que produís pauc de calor a la combustion, e produís un carbon de paura qualitat^[5].

Autres usatges

• Plantat a titre ornamental, aquel arbre pòt tanben servir de paravent.
• Sa rusca contien de salicina e foguèt utilizada coma febrifug^[6] e per fabricar l'aspirina