L'anglosaxon (var. anglosaisson) o vièlh anglés (Ænglisc, Anglisc, Englisc, prononciat coma [ˈæŋɡliʃ]) es la primièra fasa de desvolopament de la lenga anglesa. L'anglosaxon se parlava en Anglatèrra e al sud d'Escòcia entre los sègles VIII e XI. L'invasion normanda d'Anglatèrra per Guilhèm lo Conquistaire, en 1066, marca simbolicament la fin progressiva de l'anglosaxon e lo passatge a l'anglés mejan.
Un detalh de la primièra pagina del manuscrit de Beowulf que mòstra los mots "ofer hron rade", traduch coma "al dessús de la rota de la balena (mar)". Es un exemple d'un aparelh stilistic de vièlh anglés, lo kenning.
