Vièlh anglés

L'anglosaxon (var. anglosaisson) o vièlh anglés (Ænglisc, Anglisc, Englisc, prononciat coma [ˈæŋɡliʃ]) es la primièra fasa de desvolopament de la lenga anglesa. L'anglosaxon se parlava en Anglatèrra e al sud d'Escòcia entre los sègles VIII e XI. L'invasion normanda d'Anglatèrra per Guilhèm lo Conquistaire, en 1066, marca simbolicament la fin progressiva de l'anglosaxon e lo passatge a l'anglés mejan.

L'extension aproximativa de las lengas germanicas al començament del segle X:

     Dialècte de noroèc de l'oèst

     Dialècte de noroèc de l'èst

     Vielh gotlandés

     Gotic de Crimèa

     Vielh anglés (Ingvaeonic)

     Las lengas germanicas occidentalas continentalas.

Aquel article (o seccion) es un esbòs.

Anglosaxon o Vièlh Anglés

Ænglisc sprǣc
Locutors	lenga anciana - 0
Tipologia	Flexionala
Classificacion lingüistica
Anglosaxon o Vièlh Anglés
Còdis lingüistics
ISO 639-2	ang
ISO 639-3	ang
ISO 639-6	ango
Glottolog	olde1238
Linguist List	ang
IETF	ang
Mapa
Un detalh de la primièra pagina del manuscrit de Beowulf que mòstra los mots "ofer hron rade", traduch coma "al dessús de la rota de la balena (mar)". Es un exemple d'un aparelh stilistic de vièlh anglés, lo kenning.

Ligams extèrnes

• (en) Una introduccion al vièlh anglés