Carta SIM
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
La carta SIM (de l'anglés Subscriber Identity Module) es una nièra contenent un microcontrolador e memòria. S'utiliza en telefonia mobila per estocar las informacions especificas a l'abonat d'un malhum mobil, subretot pels malhums de tipe GSM, UMTS e LTE. Tanben permet d'estocar de donadas e aplicacions de l'utilizator, de son operator o dins d'escasenças de partida tèrça. D'autres sistèmas de telefonia mobila coma lo CDMAOne, lo PCD japonés o lo CDMA 2000 prenon en carga opcionalament una quita carta.
La carta SIM contien l’identificant de l’abonat (numero IMSI) e de l’operator mobil qu'editèt la carta (MCC + MNC).
Remove ads
Generalitats
La causida de l'integracion d'una carta de nièra dins los sistèmas de telefonia mobila se basa sus la necessitat de dispausar dels elements seguents:
- Un element securizat contenent l’identificant e las donadas de connexion d’un utilizator donat;
- Un element amovible permetent de personalizar un novèl telefòn amb las donadas de connexion; l'interés es de separar la causida d’un terminal de la nocion d'abonament;
- Un espaci d'estocatge d'informacion per las donadas personalas de l'abonat (son anuari), mas tanben de paramètres de personalizaci,ton de son terminal (paramètres de messatgeria, eca);
- Un espaci per las aplicacions de l'operator de telefonia.
Se lo tèrme demora, la cartas SIM de fach foguèron remplaçadas per de cartas USIM (l'equivalent de l'aplication SIM per l'UMTS), definiadas segon lo 3GPP TS 31.102 (applicacion USIM) et lo TS 21.111[1] e que son compatiblas amb los malhums GSM, EDGE, UMTS e LTE.
L'UICC e l'aplication SIM gerisson l'authentificacion de l'abonat dins lo malhum GSM (l'USIM pel malhum UMTS) e generant de claus que permeton l'encodatge de flus de donadas, aquò essent realizat dins lo terminal mobil.
L'UICC pòt tanben contenir e executar d'aplicacions sus la basa del SIM Application Toolkit (USIM Application Toolkit pel l'UMTS) e d'un mitan aplicatiu Java Card. Aquela aplications son mai sovent la proprietat de l'operator que pòt las telecargar sus la carta.
Una carta SIM donada es eissida d'un sol operator o d'un sol MVNO e permet son identificacion univca (amb de còdes MCC + MNC + MSIN integrats dins la carta).
Remove ads
Caracteristicas fisicas
Formats
1) Full size SIM
2) Standard / Mini SIM (2FF)
3) Micro SIM (3FF)
4) Nano SIM (4FF)
L'UICC (carta SIM) foguèt definida amb los formats seguents[2]:
- format ID-1 (ISO/CEI 7810), lo format de las cartas de credit, rapidament abandonat que tròp malaisit per la concepcion dels telefòn mobils (85,6 mm de long, 54,0 mm de larg e 0,76 mm d’epessor[3])
- format ID-000 (ISO/CEI 7810) o Plug-in UICC ou 2FF, o Mini SIM o Standard SIM, mai espandit dels formats dins los telefòns mobils GSM o UMTS (25 mm de long, 15 mm de larg et 0,76 mm d’espessor[3])
- format Mini-UICC o 3FF o Micro SIM pels operators, decidit en 2000 per l'ETSI a l'iniciativa de l'operator mobil japonés NTT DoCoMo. Foguèt imaginat per permetre la miniaturizacion extrèma de terminals. Foguèt utilizat pel primièr còp per LG Electronics per l'operator « 3 » en Itàlia[4],[5] puèi per Apple (2010) per l'iPad[6]. Ara s'espandiguèt (15 mm de long, 12 mm de larg e 0,76 mm d'espessor[7])
- format 4FF, comercialamentNano SIM foguèt prepausat per Apple. Coma pel 3FF, s'agís de mermar la talha de la carta (unes 30 %) sens cambiar la plaça dels contactes[8]. Apple l'adoptèt en setembre de 2012 per l'iPhone 5[9], seguit Nokia pel Lumia 1520.
Compausants
L'UICC utiliza un microprocessor e de memòria.
Las capacitats de memòria en 2006 èran de 32 ko ou 64 ko fins a 256 ko ara Catégorie:Article à référence nécessaire . La carta pòt abrigar de fichièrs, de paramètres d'aplicacions e de servicis del mobil, e quitament d'aplicacions executablas dins la quita carta , per exemple, en Java Card.
Interfàcia fisica
L'interfàcia fisica de la carta ten uèit contactes. Longtemps, sols cinc contacts èran utilizats per l'implementacion de l'interfàcia dicha ISO[10]. L'implementacion de novèlas foncions implica l'utilizacion des contactes suplementaris definits mas demora opcionala.
L'USB utiliza los contactes C4 e C8. Lo contacte C6 es utilzat per una interfàcia cap un modul contactless que permet l'accès a des servicis de tipe NFC per d'adreçar d'aplicacions de transpòrt, de pagament, de lecture d'RFID e d'escambis de donadas (P2P).
Existís tanben de cartas SIM amb pas que sièis contactes, son abcents C4 e C8. Es lo cas pe las cartas compatiblas amb lo format Nano SIM (4FF).
Segon las generacions de nièra, la tension pòt variar de 5 V fins a 1,8 V per las mai econòmas, mai sovent de 3 o 3,3 V[11],[12][13].
Remove ads
Caracteristicas logicialas
Sistèma operatiu
Lo sistème operatiu de las cartas SIM es mai sovent proprietàtia, codat pels encartors e mai sovent inscrich suls compausants pels fondaires.
Bòstia d'aisinas SIM
Mai, las cartas SIM contenon de bòstia d'aisinas permetent de contrarotlar l'ensemble de las foncions del telefòn (micro, camèra, apèl, SMS).
- En 2G, SIM Application Toolkit (en) (STK) es utilizada
- En 3G, USIM Application Toolkit (en) (USAT) es utilizada
- En 4G [https://web.archive.org/web/20180831171023/https://youmobile.com.pk/ es utilizada
- Tanben existís una versio generica Card Application Toolkit[14].
varrolhatge
Lo varrolhatge SIM (anglés: SIM lock) permet als operators de telefonia mobila de restrénher l'utilizacon de lor terminal mobil (telefòn) a una carta SIM o un grop de cartas SIM. D'aquel punt de vista, es pas una foncionalitat de la quita carta SIM, mas del telefòn qu'identifica una carta per foncionar coma cal. Aquela foncionalitat es demandada pels operators o provesidors de servici que subvencionan la crompa de terminals e que volon qu'aqueles terminals sián utilizats per lors concurrents.
Nota e referéncias
Annèxes
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads