Economia de Peró

L'economia de Peró es un rebat de sa geografia variada- un litoral arid, los Andes mai al dedins, e la seuva Amazonica que s'estend fins a la frontièra amb Colómbia e Brasil. Lo país a de ressorsas mineralas abondosas dins las regions de montanha, e lo sieu litoral es ric en peis^[1]. Tradicionalament, lo país s'es basat tradicionalament en l'espleitacion, tractament e exportacion de las ressorsas naturalas, principalament minièras, agricòlas e de pesca. Malgrat aiçò, en los darrièrs ans s'obsèrva una diversificacion fòrça importanta e una creissença notabla dins de sectors coma l'agroindustria, de servicis e d'indústrias leugièras, amb importanta valor agregada^[1].

Economia de Peró
Moneda	Nuevo sol
Organizacions comercialas	OMC, Unasur, APEC, Comunidad Andina
Estadisticas[1]
PIB	USD 325,4 miliards (2012)
Reng PIB	40ena granda[2]
Creissença del PIB	6% (2012)
PIB per càpita	10 700 (2012)
PIB per sector	agricultura 7,8%, industria 33,9%, servicis 58,4% (2012)
Inflacion	3,6%(2012)
IDH	cap d'informacions
Populacion jol lindal de pauretat	31,3% (2010)
Fòrça de trabalh	16 200 000 (2012)
Fòrça de trabalh per ocupacion	agricultura 0,7%, industria 23,8%, servicis 75,5% (2005)
Caumatge	7,7% (2012)
Partenaris comercials[1]
Expòrts	47,38 miliards (2012)
Sòcis principals	Republica Populara de China 18,3%, Estats Units 15,2%, Canadà 11,4%, Japon 5,4%, Espanha 5,3%, Chile 4,8%, Corèa del Sud 4,6%, Alemanha 4,1% (2011)
Impòrts	41,15 miliards (2012)
Sòcis principals	Estats Units 24,5%, Republica Populara de China 13,7%, Brasil 6,7%, Chile 5,9%, Eqüator 4,4%, Corèa del Sud 4% (2011)
Finanças publicas[1]
Deute extèrne	38,91 miliards (2012)
Revenguts	USD cap d'informacions
Despensas	56,42 miliards (2012)

La majoritat dels perovians vivián de l'espleitacion, transformacion e exportacion de las ressorsas naturalas, de l'agricultura e dels servicis. Las politicas d'industrializacion aplicadas dins las annadas 50, 60 e sustot 70, basadas en la substitucion d'importacions, aguèron gaire d'efièch. La fòrta crisi economica de la fin de las annadas 80, va agudizar encara mai los problèmas, fins a l'aplicacion d'una politica drastica de dubertura neoliberala e correccion dels comptes fiscals dins las annadas 90, çò qu'a permés l'expansion economica del país.

Après mai de 15 ans d'aplicacion d'aquelas mesuras economicas, e davant una economia mondiala en expansion, comencèron d'aparéisser de resultats positius apiejats per la conjontura internacionala, mas tanben per un adequat ordenament en los comptes intèrnes: l'economia cresquèt de mai de 4% l'an entre 2002 e 2006, amb un taus de cambiament estable e una inflacion bassa. La creissença sautèt per 9% a l'an entre 2007 e 2008, ajudat per l'ascens dels prèses internacionales dels metals e las politicas agressivas de liberalizacion^[1]. Las exportacions o faguèron en mai de 27% en arribant a US$ 31 500 milions, l'investiment privat e public atenguèt 21% del PIB, las resèrvas internacionalas netas (comprés l'aur) arribèron als US$ 35 131 milions, las intradas de l'Estat per recobrament d'impòstes aumentèron de 33%, lo deute per lo qu'es del PIB se redusiguèt notablament de 50% en 2000 a 24% lo 2008, e lo budgèt nacional cresquèt en 50% en los darrièrs cinc ans, fins a arribar als US$ 32 500 milions. Malgrat aiçò, en 2009 i aguèt una casuda del creissença per 1%, coma resultat de la recession mondiala. La creissença rapida del país ajudèt a redusir a 15% la praubesa dempuèi 2002, e mai lo caumatge demòre naut^[1].