Escolobre

Escolobre (Escouloubre en francés) es una comuna lengadociana de Fenolhedés, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Vilatge d'Occitània

Escolobre Escouloubre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	42° 44′ 24″ N, 2° 07′ 30″ E
Superfícia	31,14 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	2 323 m 980 m 599 m
Geografia politica
País	Lengadòc
Parçan	Fenolhedés
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 11	Aude
Arrondiment 112	Limós
Canton 1114	La Nauta Val d'Aude (Atsat abans 2015)
Intercom 200043776	CC dels Pirenèus audencs
Cònsol	Jacques Petit (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	72 ab. Evolucion de la populacion 75 ab.
Densitat	2,67 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	lez eskulu'brats [1]
Còde postal	11140
Còde INSEE	11127

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de Escolobre

Fontanes	Aunat	Beceda de Saut
Rosa, Al Pug, Carcanièra (totis d'Arièja)		El Bosquet
Quergut (Arièja) Puigbalador (Pirenèus Orientals)	Real (Pirenèus Orientals) per un qüadripunt

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Escolobre entre 718-814 e 1744, Locus de Scolobrio en 1317, De Scolubrio en 1347, Scolobrium en 1368, Escoloubre en 1594, Escolobre en 1639, Baronie d'Escouloubre et de Counozoul en 1762. La prononciacion occitana es Escoulóubre ^[2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [esku'lubre].
La prononciacion segon Fritz Krüger es [esku'lubre] ^[1], d'acòrdi ambe la fornida per l'abat Savartés.
Escolobre s'explicariá, segon Dauzat, per ès = [en las], e lo latin colubra, « colòbra, sèrp »; seriá doncas un lòc trevat per las colòbras ^[3]. Escolobre poiriá tanben s'explicar per un mot gallic briga ^[4], « fortalesa », a l'origina « tuca, mont » ^[5], religat per -ó- a un radical cal, « pèira » ^[4]. Véser Colòures e Colòbres.

Somairac

Soumayrac es un vilatge desparegut al nòrd d'Escolobre, près de la RD 84 ^[6].
Las fòrmas ancianas son Locus de Saumayraco, al sègle XIII, Somairac, en 1371-1589, Connairac en Sault, en 1389, Saumairac, en 1407-1587, Le masage de Somérac, en 1587, Saumayrac, en 1330-1639 ^[7].
Le nom fa pensar a un nom gallic d'òme, Solimārios, conegut e atestat (jos la fòrma latinizada Solimarius), ambe'l sufixe gallic -ācon : le nom seriá *Solimāriācon, « la propietat de Solimārios ». L'evolucion normala seriá en teoria *Solimāriācon > *Solmariago > *Solmairag(o) (anteposicion de iòd) > Solmairac. Mes i a una dificultat : quitament abans l'accent tonic, los parlars meridionals del lengadocian vocalizan pas -l davant -m. Pr'aquò, una dissimilacion entre l e r, doás consonantas que se semblan en occitan (*SoLmaiRac) poiriá facilitar la vocalizacion de l, un fenomèn qu'obesís pas a de règlas tròp estrictas en lengadocian ^[8]; l'evolucion seriá doncas : *Solmairac > *Soumairac. Mes, las fòrmas ancianas son mai que mai en Sau-, çò que cal explicar. La dissimilacion entre o e w es banala, mai que mai aprèp lo passatge de o pretonic a [u] : *Soumairac pòt passar a Saumairac. Per la fòrma actuala sus la mapa, Soumayrac [sumaj'rak], i a doás explicacions : 1. la fòrma Soumairac > Somairac s'es mantenguda en polimorfisme ambe Saumairac; 2. Saum- es legit en francés coma se foguèsse [som-] e se i a influéncia del francés, le passatge a [sum-] es obligatòri. Sembla que la primièra solucion siá la pus probabla.

Istòria

Le territòri d'Escolobre fa partida de la vescomtat de Fenolhet o Fenolhedés al mens duscas al segle XIII. Les documents modèrnes (sègle XVII) encara situan aquel vilatge dins le Fenolhedés. Ara es tanben reputada apartenir al País de Saut malgrat la tradicion istorica.
L'Escolobrés designa un territòri bornat a l'èst per las montanhas del Ròcafortés, al sud pel Donasan, al nòrd per Aude. Compreniá Escolobre, El Bosquet e los masatges de Ganaussac, Somairac, Puèg-redon, Crombet, Las Sanhas e la montanha de Madres ^[2].

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
1995	(2026)	Jacques Petit
	1995
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Atsat; es ara del canton de la Val Nauta d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 83, totala: 84
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
725	712	751	707	749	809	814	853	851
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
806	773	793	798	759	626	710	680	665
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
585	600	508	450	384	351	330	273	220
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
181	137	85	86	114	90	101	99	96 96
2009	2010
94 94	95 95
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 72 abitants e la densitat èra de 2,31 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

• Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

• Escolobre sul site de l'Insee