Florin

Lo florin, tanben dich gulden, es lo nom de diferentei monedas europèas inspirada per una moneda d'aur batuda a Florença a partir de 1252. Moneda principala de la fin de l'Edat Mejana en Euròpa Occidentala, inspirèt d'autrei monedas adoptadas en Àustria, en Ongria, en Borgonha e ai Províncias Unidas. Aquela difusion dins l'espaci germanic es a l'origina de l'apelacion « gulden » que predominèt dins lei lengas germanicas. Una autra evolucion foguèt l'aparicion de florins d'argent.

Fiorino d'oro de 3,49 g batut a Florença en 1347.

Florins papals.

En Alemanha, divèrsei monedas dichas gulden foguèron utilizadas fins a l'unificacion dau país en 1871. Ai País Bas, lo florin neerlandés foguèt utilizada fins a son remplaçament per l'èuro en 2002. Pasmens, dins l'otramar neerlandés, lo florin d'Aruba es totjorn utilizat dins aquela illa. En Ongria, lo forint es totjorn la moneda oficiala dau país. Enfin, en Polonha, lo tèrme zloty, nom de la moneda actuala, es una traduccion dirècta de gulden.

Lo florin en Occitània

Lo florin s'espandiguèt plan en Occitània: Provença, Avinhon, Gasconha-Guiana, etc.

Gasconha

En Gasconha, la valor deu florin "diferiá segon la region", mas èra "generalament equivalent" al loís d'aur.^[1]

Provença

Lo florin es present a Provença despuèi lo mitat dau sègle XIII, e teniá una valor de 16 sòus provençaus au sègle XV. I a tanben una version cridada lo "florin de la Tarasca" jos lo segond Ostau d'Anjau, mostrant una petita tarasca.^[2]

Galariá

• 
  Florin provençau de Joana I de Nàpols e Loís I de Tarent.
• 
  Florin avinhonenc e papal d'Urban V.
• 
  Florin batut a Bordèu en 1352 qu'anomena Edoard III d'Anglatèrra "duc d'Aquitània".

• 
  Florin aragonés batut a Valéncia jol regne de Martin l'Uman (r.1396-1410).^[3]
• 
  Florin savoiard del regne d'Amadèu VI.^[4]

Liames intèrnes

• Aur.

Bibliografia

• (fr) Jean Gimpel, La révolution industrielle du Moyen Âge, París, Le Seuil, 1975.
• (en) John U. Nef, « Silver Production in Central Europe, 1450-1618 », Journal of Political Economy, vol. 49, n° 4,‎ aost de 1941, pp. 575-591.