Guilhèm de Besièrs (trobador)

Guilhèm de Besièrs (Guihèn de Beziès en grafia mistralenca^{[nt 1][1]}; Guilhem de Bezers en occitan ancian^{[nt 2]}) èra un trobador occitan del sègle XIII,^[1] probablament de Besièrs. I a pas cap de biografia subreviventa.^[2]

Pels articles omonims, vejatz Guilhèm de Besièrs (omonimia).

Non confondre amb Guilhèm Augièr Novèla.

Guilhèm de Besièrs (trobador)

Nom	(pro) Guilhem de Bezers
Biografia
Floruit	sègle XIII
Donadas personalas
Activitat
Ocupacion	Trobador
Genre	Planh
Movement	Poesia trobadoresca

Òbras

Doas òbras subreviventas li son atribuïdas: un vèrs "libre" e un planh.^[2]

Lo vèrs

Las règlas e los ritmes de son vèrs son evidentament originals, d'estil "libre" e sens precedent subrevivent dins la poesia trobadoresca. Segon la Societat arqueologica, scientifica e literària de Besièrs, "Es ni una canso, ni una dança, ni una retroença, ni un escondit, ni un sirventés"^[3] Son vèrs es aquel:

«  Erransa,
    Pezansa,
Me destrenh e m balansa,
Res no sai on me lansa.
    Esmansa,
    Semblansa,
Me tolh e m'enansa;
E m dona alegransa

Un messatgier que me venc l'autre dia,
Tot en vellan, mon verai cor emblar.
Et anc pueysas no fuy ses gelosia,
E res no sai vas on lo m'an cercar....»^[2][3]

Lo planh

Son planh plora probablament la mòrt de Raimon Rogièr Trencavèl en 1209:

«Quascus plor e planb son dampnatge,
Sa malanansa e sa dolor,
Mas ieu, las ! n'ai en mon coratge
Tan gran ira e tan gran tristor
Que ja, mos jorns, planh ni plorat
Non aurai lo valen prezat
Lo pros vescomte, que mortz es,
De Bezers, l'ardit e'l cortes,
Lo gai e'l mielh adreg e'l bon
E'l melhor cavalier del mon.

Mort l'an, e anc tan gran otratge
No vi hom, ni tan gran error
Mais far, ni tan gran estranhatge
De Dieu et a nostre senhor,
Cum an fag li can renegat
Del fals linhatge de Pilat
Que l'an mort; e pus Dieus mort près
Per nos a salvar, semblans es
De lui, qu'es passatz al sieu pon
Per los sieus estorser laon.

Mil cavallier de gran linhatge
E mil dampnas de gran valor
Iran per la sua mort a ratge;
Mil borzes e mil servidor
Que totz foran gent heretat
Si 'lh visquet, e ric e honrat....
Ar es mortz, ai Dieus, quals dans es!
Caitieu, cum em tug a mal mes!
Val qual part tenrem, ni ves on
Penrem port, tot lo cor m'en fon....»^[2]