Indici de refraccion

L’indici de refraccion (ò de còps constanta optica^[1]) es una grandor fisica sensa dimension, generalament notada n que descriu lo comportament de la lutz dins un mitan materiau donat. Caracteristica d'aqueu mitan, despend de la longor d'onda de mesura, dei caracteristicas pròprias dau materiau (cristallografia...) e dei caracteristicas de l'environament (temperatura, pression...)

Fotografia d'un fenomèn de difraccion.

L'indici de refraccion dau vuege es egau a 1. Sa valor es superior dins lei mitans transparents e complèxas dins lei materiaus absorbants. Aquela dimension complèxa tradutz l'attenuacion de l'onda luminósa. Certanei materiaus pòdon aver un indici non linear ò dos ò tres indicis diferents. Enfin, es possible de fabricar de metamateriaus amb un indici negatiu.

La valor de l'indici de refraccion es definida per lo rapòrt entre la velocitat de la lutz dins lo vuege c e la velocitat de la lutz dins lo materiau considerat v. L'indici de refraccion es principalament conegut per son ròtle dins lei lèis de Snell-Descartes que permèton de descriure lo fenomèn de difraccion. Pasmens, intervèn tanben dins l'expression de l'angle de Brewster, dins lo fenomèn de reflexion totala e dins lei coefficients de Fresnel.

Liames intèrnes

• Angle de Brewster.
• Coefficients de Fresnel.
• Difraccion.
• Lèis de Snell-Descartes.
• Lutz.
• Optica.
• Reflexion totala.
• Velocitat de la lutz.
• Vuege.

Bibliografia

• (fr) Tamer Bécherrawy, Optique géométrique, De Boeck, coll. « De Boeck Supérieur », 2005.