La vision tradicionala, desvolopada per Li Fang Kuei en 1977, es de partir l'ensem tai en tres brancas, nòrd, centrala e sud-oèst. André-Georges Haudricourt, en 1956, redutz las lengas tai a dos brancas, le grop del nòrd en oposicion als autres grops^[1]. La classificacion intèrna de las lengas tai es^[2] :

lengas tai del nòrd
- zhuang del nòrd
  - zhuang de Guibei, zhuang de Guibian, zhuang de Liujiang, zhuang de Qiubei, zhuang de Youjiang
- bouyei
- saek
lengas tai centralas
- zhuang del sud
  - zhuang de Yongnan, zhuang de Zuojiang, zhuang de Dejing, minz zhuang, nong zhuang, dai zhuang
- tày
- cao lan
Langues tai del sud-oèst
- tai
- tai del sud o pak tai
- thaï del nòrd o lanna
- thaï del nòrd-èst o isan
- lao
- tai lü
- tai nüa
- tai hongjin
- tai ya
- shan
- khün
- tày tac
- tay dam
- tay deng
- tay don
- pa di
- tay sa pa
- ahom
- tai phake
- aiton
- khamti
- khamyang

Classificacion intèrna

Referéncias

Fonts