Maulion e Lisharra

Maulion e Lisharra; Mauléon-Licharre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista generau de Maulion.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 13′ 31″ N, 0° 53′ 09″ O
Superfícia	12,80 km²
Altituds; · Maximala; · Minimala	; 521 m; 133 m
	Geografia politica;
Region istorica	Bascoat ;
Parçan	Sola ;
Estat	França;
Region; 75	Nòva Aquitània ;
Departament; 64	Pirenèus Atlantics ;
Intercom; 246401764	du pays de Soule - Xiberoa;
Cònsol	Michel Etchebest (2008-2014)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2013)	3 069 ab. Evolucion de la populacion; 3 300 ab.
Densitat	239,77 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	64130
Còde INSEE	64371

Maulion e Lisharra (Maule-Lextarre en basco, Mauléon-Licharre en francés) qu'ei la capitau istorica de la província tradicionau de Sola, au Bascoat, administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics de la region de Nòva Aquitània.

Faits en brèu Descobridor o inventaire, Data de descobèrta ...

Qu'ei traucada per l'arriu d'Uhaitzandi.

Las comunas tòcatocantas que son Biudòs-Avensa de Baish au nòrd, Sherauta a l'èst, Garindenh e Ain·harp a l'oèst, e Arroquiaga e Gotenh-Libarren au sud.

Maulion que ho fondat au sègle XI^au, enter 1050 e 1070, devath lo vescomtat d'Aquitània, qui vadó propietat d'Anglatèrra 1307-1449, inclusent Sola. Que's desvolopè sus la fauda deu còth on èra un castèth hortificat. En 1449 Gaston IV de Foish-Bearn qu'assetgè e prengó la vila. Totun, arron de vint ans, los estatjants que's rebelèn e se'n liurèn. Au sègle XVI^au que i governè la familha Beltzuntze. En 1841 que ho fusionat dab Lisharra.^[1]

Enter los sons monuments, que s'arremarca la glèisa de Santa Maria, bastida au sègle XIV^au e restaurada au sègle XVII^au, lo castèth de Maulion, sièti deus governants de Sola desempuish la creacion deu vescomtat, lo castèth o palais d'Andurain, qui'u comencèn de bastir au sègle XII^au e qui ua grana part e ho desbastida en 1642, l'ostau de Bela e lo Mercat, de 1765.