Pugmiclan

Pugmiclan [pymi'klan] ^[1] (Puymiclan en francés) es una comuna agenesa ^[2], situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Vilatge d'Occitània

Pugmiclan Puymiclan
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Nòstra Dòna de Pugmiclan.
Geografia fisica
Coordenadas	44° 30′ 46″ N, 0° 19′ 00″ E
Superfícia	25,74 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	126 m 90 m 42 m
Geografia politica
País	Guiana Agenés
Estat	França
Region 75	Novèla Aquitània
Departament 47	Òut e Garona
Arrondiment 472	Marmanda
Canton 4731	Los Tuquets de Guiana (Sèishas avant 2015)
Intercom 244701363	Vau de Garòna Aglomeracion
Cònsol	Christine de Nadaï (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	668 ab. Evolucion de la populacion 681 ab.
Densitat	23,74 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	47350
Còde INSEE	47216

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

Comunas confrontantas de Pugmiclan

	Sèishas	Montinhac e Topinariá
Viraselh		Sent Bertomiu d'Agenés
Virac de Trec	Gontaut de Nogaret	Agmèr

Toponimia

Las fòrmas ancianas son en latin e per la darrèra en francés : Podii Micla (castrum de ~), en 1239, Podio Miclano (ecclesia de ~), en 1318, Podio Miclano (eccl. Beate Marie de ~) cum suis annexis de Nozeriis, de Guizon et Sancti Cassiani, en 1504, Podio Miclano (eccl. Nostre Domine de Pinibus alias de ~) cum suis annexis, en 1504, Podio Miclano, de Nozeriis, de Boysas et Sancti Cassiani (R. de ~), en 1520, Puymiclan (N.D. de ~) et ses annexes, au sègle XVII. La prononciacion es [pymi'klan]. La comuna es de dialècte lengadocian brajairagués, dit perigòrd, mas a proximitat del gascon planiu (varianta orientala del gascon garonés parlada en Marmandés ^[1]. La prumièra atestacion (d'origina non locala : Omenatges) testimònia d'una prononciacion purament lengadociana, mas la prononciacion observada es gascona, emb la varianta pug del latin podium, bordalesa e vasadesa, e l'articulacion de -n finala.

Nòstra Dòna dels Pins es l'anciana capèla del castèl situada dins lo borg, qu'a remplaçat coma parroquiala N.D. de Feuges (en francés), situada al sud près del cementèri. Las annèxas son Sent Pèir de Nosièras ^[3], al nòrd de Pugmiclan, Guson (< Aguson), « alias de Bourdet », segon Durengues, al sud-èst, Boysas o Doysas (luèc disparegut tanlèu lo sègle XVII), Sent Cassian seriá segon Durengues Sent Gracian de Rebec (nom francés), al sud-èst de la comuna ^[2]. Dins aquela lista es pas question de Sent Pèir de Londres (roïna a la devisa de Viraselh, près de la fabrica Georgelin).

La dificultat es d'explicar lo determinant Micla(n). Se pòt pas acceptar l'explicacion de Massip qu'i vesiá un cognomen latin vengut del grèc arcaïc micla, « craba » ^[4], per de rasons evidentas : dins un nom antic, -cl- se seriá palatalizat en -lh-. Bénédicte Boyrie-Fénié, tanplan coma Dauzat e Rostaing, considèra lo nom coma escur ^[5],[1]. Mas la solucion poiriá èstre un nom romanic coma Miquèl o Micolau, sigut del sufixe -anu(m), utilizat tardivament, e qu'aquel nom se siá sincopat posteriorament. Coma lo tractament del nom es gascon (pug e non pas puèg, -n finala articulada) e que -e- pretonic se pronóncia [ə] en Gasconha occidentala, vocala especialament fragila, Miquèl/Miquèu es pus probable que Micolau : * (Pug)miquelan > [-mikəlan] > [-mik(ə)lan] > [-miklan]. E se lo nom èra antic, çò qu'es improbable per un toponime d'aparéncia feudala, la preséncia d'una vocala entre -c- e -l-, amudida per sincòpa dins un segond temps, auriá empachat la palatalizacion (> -lh-). Lo nom benlèu se formèt en dos temps (l'usatge del sufixe -anum es dobtós après una certana data) : Miquelan-, la proprietat de Michael-, puèi apondi de Pug, mes i a pas de certitud. La sola dificultat, benlèu, es que Miquèl/Miquèu es un nom rare en toponimia a l'Edat Mejana, mès es pas impossible de lo trobar : Puegmichèu.

Nosièras

Del latin nucaria (de nux, qu'a donat notz, « cacau »). Es un luèc plantat de noguièrs^[6].

Guson

Seriá una varianta emb aferèsi (supression del començament) de Aguson ^[2]. Lo nom ven probablament d'un nom latin d'òme Acutius, Acusius o Agusius, emb lo sufixe -one(m). Cf. Gusargues.

Sent Pèir de Londres o Londres

Sent Pèir de Londres es citat dins lo pouillé (inventari de bens eclesiastics) de Valeri (1520) : In archiprebyteratu Vesalmensi [= de Vesaume], Rector de Leda sive Londres, Sancti-Stephani et Sancti-Laurencii ^[7]. Sent Pèir es lo nom de l'apòstol e Leda, un idronime semblable al nom del riu del canton de Montflanquin deviá èsser lo prumièr nom del luèc. Aquò tomba fòrt plan perqué la glèisa es dins la comba d'un riu, Manet, afluent de Trec, çò qu'explica los aigats qu'arroïnèron la glèisa e la fasquèron abandonar. Lo riu a simplament cambiat de nom. La bastida del sègle XIV situada a proximitat portava lo nom de la capitala del duc-rèi.^[8]

Saint-Étienne de Londres (nom francés)

Sent Estève o Sent Estèfe ? Dins l'oèst occitan, las glèisas dedicadas al sent an sovent la fòrma mièja-sabenta Estèfe, mas aquò demandariá verificacion. Sent Estève es considerat coma lo primièr martir de la Glèisa^[9],[10]. Abans d'èsser de Londres, lo determinant èra de Prunhac^[7] (del nom latin d'òme Provinius e sufixe -acum, o de prunus, « prunièr » e sufixe -iacum ^[11]. Lo vilatge a donc de las originas anticas.

Sent Laurenç

Lo nom es lo d'un diague martirizat a Roma, en 258, en burtlant a petit fuèc sus una grasilha, segon la tradicion^{[12][13],[14]}. Sent Laurenç èra sovent apelat Sent Laurenç de Sèishas perqué èra de la jurisdiccion d'aquela vilòta^[7].

Istòria

• En 1839, Londres fusquèt annexat a Pugmiclan.^[15]

Administracion

Lista deus cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	2026	Christine de Nadaï
març de 2008	2020	Michel Feyry
març de 2001	2008	Pierre Camani	PS	conselhièr general (2001-2015)
1983	2001	André Vidal	PS	conselhièr general (1976-2001)
	1983
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Sèishas; es adara deu canton deus Tuquets de Guiana, damb Duràs per burèu centralizator.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 611, totala: 629
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1 030	1 016	1 139	1 186	1 150	1 070	1 222	1 177	1 204
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 265	1 177	1 184	1 080	1 047	1 063	1 010	977	923
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
915	890	833	681	733	741	750	728	715
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
690	657	602	575	565	568	535	545	555 582
2009	2010
565 592	570 597
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 668 abitants e la densitat èra de 25,95 ab/km².

Demografia de Londres

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 611, totala: 629
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
217	192	196	215	211	226		-	-
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
				Cercar	Cercar	535	545	555 582
2009	2010
565 592	570 597
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• Las donadas de la dreta del grafic, plaçadas automaticament, son las de la comuna entièra de Pugmiclan.

Lòcs e monuments

• 
  Sent Pèir de Londres
• 

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas damb la comuna

Veire tanben

• Comunas d'Òut e Garona

Ligams extèrnes