Teoria polivagala

La teoria polivalagala es una teoria del Sistèma nerviós autonòm (SNA). Tira son nom del nèrvi vague, un nèrvi cranian que constituís lo compausant principal del sistèma nerviós parasimpatic^[1][2][3]. La vision tradicionala del sistèma nervós autonòm presenta un sistèma en doas partidas: lo sistèma nervós simpatic, qu'es mai activant (responsa de combat o fugida); e lo sistèma nerviós parasimpatic, que sosten la santat, la creissença e la restauracion (responsa de repaus e digestion). La teoria polivagala, per contra, considèra lo sistèma nervós parasimpatic coma essent devesit en doas brancas distintas: un "sistèma vagal ventral" que sosten l'engatjament social, e un "sistèma vagal dorsal" que sosten los comportaments d'immobilizacion, a l'encòp lo "repaus e digestion" e l'immobilizacion defensiva ("shutdown" en anglés).

Cal melhorar l'escritura d'aquel article.

Vagus

Veire tanben

• (de) Stephen Porges

Ligams intèrnes

Ligams extèrnes