La teoria polivalagala es una teoria del Sistèma nerviós autonòm (SNA). Tira son nom del nèrvi vague, un nèrvi cranian que constituís lo compausant principal del sistèma nerviós parasimpatic^[1][2][3]. La vision tradicionala del sistèma nervós autonòm presenta un sistèma en doas partidas: lo sistèma nervós simpatic, qu'es mai activant (responsa de combat o fugida); e lo sistèma nerviós parasimpatic, que sosten la santat, la creissença e la restauracion (responsa de repaus e digestion). La teoria polivagala, per contra, considèra lo sistèma nervós parasimpatic coma essent devesit en doas brancas distintas: un "sistèma vagal ventral" que sosten l'engatjament social, e un "sistèma vagal dorsal" que sosten los comportaments d'immobilizacion, a l'encòp lo "repaus e digestion" e l'immobilizacion defensiva ("shutdown" en anglés).

Cal melhorar l'escritura d'aquel article.