Койне

Койне́ (гр. Κοινὴ Ἑλληνική «иумæйаг грекъаг»^[1], кæнæ ἡ κοινὴ διάλεκτος, «иумæйаг диалект») у грекъаг æвзаджы формæ, кæцы фæзындис æмæ рапарахат ис фæсклассикон антикон дуджы. Койне сси Гречъы фыццаг уæлрегионон диалект, стæй Ромы империйы æппæт скæсæйнаг хайы æхсæнадæмон æвзаг (лингва-франка).

Фæйнæхуызон диалекттыл дзурæг адæм кæрæдзийы ’хсæн цы ’взаджы здæхтыл дзурынц, уый тыххæй кæс Койне (лингвистикæ).

Койне уыдис, Ног Фæдзæхсты чингуытæ цы æвзагыл фыст æрцыдис, уыцы æвзаг дæр^[2].

Литературæ

• Randall Buth, Ἡ κοινὴ προφορά: Koine Greek of Early Roman Period Архивгонд æрцыдис 19 мартъийы 2009 азы.
• Abel, F.-M. Grammaire du grec biblique.
• Andriotis, Nikolaos P. History of the Greek Language.
• Smyth, Herbert Weir, Greek Grammar, Harvard University Press, 1956. ISBN 0-674-36250-0
• Cornybeare, F.C, and Stock, St. George. Grammar of Septuagint Greek: With Selected Readings, Vocabularies, and Updated Indexes.
• Allen, W. Sidney, Vox Graeca: a guide to the pronunciation of classical Greek — 3rd ed., Cambridge University Press, 1987. ISBN 0-521-33555-8