ਵ੍ਰਿੰਦ

ਵ੍ਰਿੰਦ (1643–1723) ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਮਾਰਵਾੜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਤ ਅਤੇ ਹਿੰਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਵੀ ਸੀ। ਉਹ ਹਿੰਦੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਰਿਤਿਕ ਕਾਲ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਵੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਨੈਤਿਕਤਾ (ਨੀਤੀ) ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਨਿਤੀਸਤਸਾਈ (1704) ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 700 ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਸੀ।^[1][2]