ਸਵਿਤਾ ਅੰਬੇਡਕਰ

ਡਾ: ਸਵਿਤਾ ਭੀਮ ਰਾਓ ਅੰਬੇਡਕਰ ( née ਕਬੀਰ ; 27 ਜਨਵਰੀ 1909 – 29 ਮਈ 2003), ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ, ਡਾਕਟਰ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਡਕਰ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਸੀ। ਅੰਬੇਡਕਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਈ ਜਾਂ ਮਾਈ ਸਾਹਿਬ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਮਰਾਠੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ' ਮਾਂ ' ਲਈ ਹੈ।^[1]

ਬੀ.ਆਰ. ਅੰਬੇਡਕਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਿਤਾਬਾਂ, ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਕੋਡ ਬਿੱਲਾਂ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਜਨ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਲਿਖਣ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਡਕਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ 'ਦਿ ਬੁੱਢਾ ਐਂਡ ਹਿਜ਼ ਧੰਮਾ' ਦੇ ਮੁਖਬੰਧ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਠ-ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਵਧਾਉਣ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ।^[2][3][4]

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ

ਸ਼ਾਰਦਾ ਕਬੀਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਵਿਤਾ ਅੰਬੇਡਕਰ ਦਾ ਜਨਮ 27 ਜਨਵਰੀ 1909 ਨੂੰ ਬੰਬਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਬੀਰਪੰਥੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਤਾ ਦਾ ਨਾਂ ਜਾਨਕੀ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਰਾਓ ਵਿਨਾਇਕ ਕਬੀਰ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰਤਨਾਗਿਰੀ ਜ਼ਿਲੇ ਦੀ ਰਾਜਾਪੁਰ ਤਹਿਸੀਲ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਡੋਰਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਰਤਨਾਗਿਰੀ ਤੋਂ ਬੰਬਈ ਚਲੇ ਗਏ। ਸਰ ਰਾਓ ਬਹਾਦੁਰ ਸੀਕੇ ਬੋਲੇ ਰੋਡ 'ਤੇ, ਦਾਦਰ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ "ਕਬੂਤਰਖਾਨਾ" (ਕਬੂਤਰਖਾਨਾ) ਦੇ ਨੇੜੇ, ਕਬੀਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਮਟਰੁਚਾਇਆ ਵਿੱਚ ਸਾਹਰੂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਕਾਨ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਲਿਆ ਸੀ।^[5][6][7]

ਸਵਿਤਾ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੁਣੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਹੋਈ। 1937 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਗ੍ਰਾਂਟ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਬੰਬਈ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਐਮਬੀਬੀਐਸ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ, ਉਸਨੂੰ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਮੈਡੀਕਲ ਅਫ਼ਸਰ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਪਰ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਕੇ ਘਰ ਪਰਤ ਆਈ। ਉਸਦੇ ਅੱਠ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਛੇ ਨੇ ਅੰਤਰ-ਜਾਤੀ ਵਿਆਹ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਉਹ ਦਿਨ ਭਾਰਤੀਆਂ ਲਈ ਅਸਾਧਾਰਨ ਗੱਲ ਸੀ। ਸਵਿਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਅੰਤਰ-ਜਾਤੀ ਵਿਆਹਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਪੜ੍ਹਿਆ-ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਸੀ।"^[8][5]

ਮਾਈ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ

ਬੀ ਆਰ ਅੰਬੇਡਕਰ ਅਤੇ ਸਵਿਤਾ ਅੰਬੇਡਕਰ 1948 ਵਿੱਚ

14 ਅਕਤੂਬਰ 1956 ਨੂੰ ਨਾਗਪੁਰ ਵਿੱਚ ਧੰਮ ਦੀਕਸ਼ਾ ਸਮਾਗਮ ਦੌਰਾਨ, ਮਾਈ ਨਾਲ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ, ਬੁੱਧ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ।

ਅੰਬੇਡਕਰ 14 ਅਕਤੂਬਰ 1956 ਨੂੰ ਮਹਾਸਥਵੀਰ ਚੰਦਰਮਣੀ ਤੋਂ ਪੰਜ ਉਪਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਫੋਟੋ ਵਿੱਚ (ਸੱਜੇ ਤੋਂ ਖੱਬੇ): ਸਵਿਤਾ ਅੰਬੇਡਕਰ, ਬੀਆਰ ਅੰਬੇਡਕਰ, ਵਲੀ ਸਿਨਹਾ ਅਤੇ ਭੀਖੂ ਚੰਦਰਮਣੀ।